I´m wondering about this ending. 

Türk kahvesi = coffee of Turkish? Or what does -si mean?

Teşekkür ederim

-(s*)i, the possessive suffix for the third person singular.

"s" is a buffering letter as the word ends with vowel we buffer it with "s" for the third person singular.

Yes you can say " coffee of Turkish" as the coffee is possessed by Turkish.

Hi Sakine

you asked about the ending Sİ on Kahvesi

Türk kahve-S-İ

S is a buffer letter

İ is the 3rd person ending  he/she/it..

the two words together are  in a relationship

Turkish Coffee

think of it as saying ...Türk its coffee

you have the same ending on many things

 you need the buffer S if the word ends in a vowel  if the word ends in a consonant just harmony related ending     (İ Ü I U)

Kent otobüsÜ     town its bus   ends in consonant so no buffer S is needed

Bulaşık makineSİ   washing its machine

El cantaSI           hand its bag

hope this helps

In your example talk is about coffee. Kahve is the main word or the governing word of that compound. Türk adds something to the meaning, modifies or specifies it.

Point 1:

If the modifier is an adjective no changes happen in the main word of the phrase. Note that what is an adjective in Turkish grammar is not always translated into English with an adjective:

                             kaybolan cüzdan ´the lost wallet´

                             bahçeli bir ev ´a house with a garden´

                             sokaktaki kedi ´the cat which is in the street´

                             mavi gözler ´blue eyes´

Point 2:

If the modifying word is a noun (like in your example, sakine) the governing word is marked with a possessive suffix. If it has no real owner in the context (like okul çanta|m ´my school bag´ ) the modifier is marked as the owner and in that case it is sg or pl 3rd (okul çanta|sı ´school bag´ ).

The modifying noun may be in either genitive or nominative form. This is sometimes difficult for a learner to grasp but as a general rule genitive denotes a real possessive relation between the modifier and the main word as nominative ties them together on a more abstract level. Thus,

                               evin bahçe|si ´the garden of the house´

                               gül bahçe|si ´rose garden´

It is not quite this simple. For more detailed information look here:

http://www.turkishclass.com/turkish_lesson_35

(Your question is quite short and I am not sure if you wanted to know why the suffix is there or why it looks like it does. Anyway, this is my share as another learner, I hope a native will check the examples.)

"s" is not a buffer letter. It is the part of the suffix. Only buffer letter in Turkish is "y"

Here is an explanation if you want:

Prof.Dr. Muharrem Ergin´in Türk Dili adlı eserinden aktarıyorum, hocamız kaynaştırma ünsüzleri yerine yardımcı konsonant terimin kullanmaktadır:

" Türkçe´de iki tane yardımcı konsonant(ünsüz) vardır. Bunlardan biri ´y´ biri ´n´ dir. Konsonant olarak asıl umumi yardımcı ses ´y´dir. iki vokal (ünlü arasına daima ´y´ yardımcı sesi getirilir: ana-[y]a bilgi[y]i... misallerinde olduğu gibi. ´n´ ise yalnız iyelik ekleri ve aitlik eki ile isim çekim ekleri arasında kullanılan yardımcı sestir. ... Kendisinden sonra gelen isim çekim eki vokal ya da konsonantla(Ünsüzle) başlayabilir.
eli [n]den kendi-si (n)e..."

Prof. Dr. Muharrem Ergin Türkçe´nin en eski devirlerinden beri kullanılan bu ünsüzleri yardımcı ünsüz olarak almış, diğerlerine değinmemiştir. Bunun sebebi diğer kaynaştırma ünsüzlerinin belli bir dönemden sonra yalnızca özel konumlarda kullanılmasındandır. Şöyle ki "s" kaynaştırma ünsüzü yalnız 3. teklik kişi iyelik ekinden önce kullanılır. çiçeğin koku- (s)u odanın kapı(s)ı örneklerinde olduğu gibi. Ancak su ve ne kelimeleri kural dışıdır. Çünkü bu sözcüklere 3. teklik kişi iyelik eki getirildiğinde "y" ünsüzü kullanılır. Bunun sebebi su kelimesinin Eski Türkçe´de sub olmasıdır. ne kelimesinde ise ne(y)i ve ne(s)i kullanımları da vardır. "ş" ünsüzü ise yalnız üleştirme sayı sıfatlarında kullanılır. iki(ş)er altı(ş)ar gibi.

Note: n´ye de zamir n´si denir. Tam bir kaynaştırma harfi değildir çünki kısıtlı bir kullanım alanı vardır.

It is still "buffering consonant " kaynaştırma ünsüzü" which is used for 3´th singular person.

In fact , there are different views on "buffering consonants"  and there is not total agreement over this issue among linguists. And they called them different names.

Araştırmacılar, /y, ş, s, n/ ünsüzlerini 1. bağlama ünsüzü, 2. bağlantı ünsüzü, 3. bağlayıcı ünsüz, 4. bağlayıcı ses, 5. doldurma sesi, 6. geçiş sesi, 7. geçiş ünsüzü, 8. kaynaştırma harfi, 9. kaynaştırma sesi, 10. kaynaştırma ünsüzü, 11. koruma sesdeşi, 12. koruma sesi, 13. koruma ünsüzü, 14. yardımcı konsonant, 15. yardımcı ses, 16. yardımcı ünsüz gibi nüanslı terimlerle karşılamışlardır.

******************************

/ş, s, n/ ünsüzlerinin tarihi kaynaklarına işaret eden araştırmacılar, genel olarak, üleştirme ve ilgi eklerinden önce beliren /ş/ ve /n/ ünsüzlerinin, beş-er>be-şer; ben-in> be-nin şeklindeki hecelenişlerden bulaşma olduğu noktasında birleşmişlerdir.

******************************

Kişi iyelik ekinden önce görülen /s/ ile zamir /n/‟si olarak bilinen /n/ seslerinin kaynakları konusunda ise en net açıklamayı Talat Tekin yapmıştır. Talat tekin‟e göre, /s/, Ana Türkçede daha çok ünlü ile biten akrabalık adlarına eklenen bir çokluk eki kalıntısı; 3. kiĢi iyelik eklerinden sonra türeyen /n/, Ana Türkçedeki 3. kişi zamiri *in‟in kalıntısı; işaret zamirlerinden sonra türeyen /n/, bu zamirlerin tarihi süreçte düşmüş olan son sesidir. Yine Tekin‟e göre, zamir türeten -ki‟den sora türeyen /n/, ki‟nin parçasıdır. Kendi zamirinden sonra türeyen /n/ ise sözcüğün sonundaki /i/‟nin iyelik eki sanılmasından kaynaklanmıştır. /n/‟lerin geçtiği bu bağlamlar, {-(s)I(n)}; bun-u, bun-un, bun-ca…; {-ki(n)} Şeklinde gösterilmelidir.

******************************

Türkiye Türkçesinde, sadece su ve ne sözcüklerinden sonra ilgi ekinin, -(n)in yerine -(y)in şeklinde gelmesi konusunda; su ‟dan sonra gelen /y/ köke aittir, sözcük, suy-un veya heceleme gereği su-yun şeklinde ayrılmalıdır gibi açıklamalar yapılmış ancak ne-(y)in yapısı açıklanmamıştır.

******************************

Abla, I liked your answer here very much. This clears up some questions I had been having also. Here is another question, for whoever would like to answer:

I want to say something like: Orhan Pamuk´s "The Black Book." 

So, would I set this up with "-in" on the end of Pamuk?: Orhan Pamuk´ın.

And then how would I render the name of the book? Would the quotation marks come off? So: Orhan Pamuk´ın Kara Kitabı.

Or is there some completely different way to do this?

Yes. Right. I also mentioned it several times in forums here.

It´s not a buffer letter but part of the suffix. Probably -s- has dropped over time after closed syllables (those that end with a consonant).

It seems so. Still I stick with Muharrem Ergin.

My Try:

Orhan Pamuk´un "Kara kitap"ı OR

Orhan Pamuk´un "Kara kitap" romanı OR

Orhan Pamuk´un "Kara kitap" adlı romanı

All of them are correct.

I realized after I signed off the other night that I should have used "-un" on "Pamuk," not "-ın." There is so much to think about in Turkish!

I had thought that perhaps the quotation marks would come off the book title because of a recent exercise here that didn´t use quote marks around "Titanic" when there was a suffix attached.

One last question: The "p" in "kitap" does not need to be come a "b" when the "ı" is added? Is this simply because the quotation marks come in between? 

Teşekkürler!

Yes. But we will still pronounce it as "b" because we can´t speak with quotation marks

Quote:gokuyum

Yes. But we will still pronounce it as "b" because we can´t speak with quotation marks

Don´t you use this gesture:

https://www.youtube.com/watch?v=HJkcZwW4gmo  ?

No

Interesting. Some people use it all the time and it is quite irritating.

I was wondering something.

The rule is when the compound has a real owner it always edges out the grammatical owner, for instance

                                   yatak oda|sı BUT

                                   yatak oda|m

Could this rule be taken advantage of also the other way round. I suggest a simple possessive suffix test: if (in principle) it was possible to attach a possessive suffix referring to a real owner in the end of the compound wouldn´t it be a quite certain sign that the first part of this compound cannot take genitive (which would make it the real owner)?

For instance

                                     evin bahçe|si

cannot be mine:

                                      **evin bahçe|m

It seems to work wıth the examples I have in mind but they are not so many. I would especially like to know if it works on a more abstract level like

                                       Genç Osman lise|si

                                       ??Genç Osman lise|miz

Possessor+GEN Possessed+POSS

Possessor is "ben" for "bahçe-m". So:

ben-im bahçe-m

Simialarly, Possessor is "biz" for "Genç Osman lise-miz". So:

Biz-im Genç Osman lise-miz

i beg to differ re the ´S´ is not a buffer letter..

buffer letters are very important and need to be understood early on in learning

they are needed

to separate suffixes   

to separate consecutive vowels   

for general language harmonics

there are four fusion or buffer letters in Turkish S Ş Y N

the system in turkişsh is .as i am sure you know..kaynaştırma

Ş is only used in distributive words  biri  -Ş er one each    iki-  Ş er..two each etc

the following is from a childrens Dil Bilgisi here in Turkey where i live and is the way the children are taught about bufer letters in school

ünlü ile biten bir sözcüğeyine ünlü ile başlayan bir ek geldiğinde,iki ünlü arasına

n, s, ş, y harlerınden biri gelir. bu olaya kaynaştırma denir

The -s- buffer letter is only used with the third person suffix -i, -ı, -u, -ü meaning his, her, its. The suffix -i -ı -ü -u - his, her, its - always takes buffer letter -s- threby  taking the form -si -sı -sü -su when added to a root word which ends in a vowel.and for learners regardless of the history of the language and its evolvement from Ottoman roots this is easier for a learner to understand

Y is used with simple unsuffixed nouns -y- is only used with simple nouns ending in a vowel which have not already been suffixed.  kedi   becomes kedi-y-i when you want to make it specific