Turkish Music, Singers and Lyrics |
|
|
|
|
|
Protest music after the Coup (12 September 1980) -I
|
| 20. |
30 May 2013 Thu 02:19 am |
|
With the song otme bulbul? YES.
What is wrong with it? It is a very emotional song.
|
|
| 21. |
30 May 2013 Thu 02:21 am |
|
What is wrong with it? It is a very emotional song.
|
|
| 22. |
30 May 2013 Thu 11:04 am |
|
Yeni Türkü, Resim
https://www.youtube.com/watch?v=UWaQ6BgylPQ
o kadar sevdim ki resmini
işte bugün konuştu benle
yorulmuştum çalışmaktan
karda uzun yürüdük senle
geceleri resmine baktım
olanları anlattım
seni bi görsem diye diye
uyudum yağmurun sesiyle
o kadar sevdim ki resmini
biliyorum görünce beni
hep tanıyordum diyeceksin
rüyalarımda hep sen vardın
hep tanıyordum diyeceksin
okuduğum her cümlede
konuştuğum her insanda
gördüğüm her güzellikte
sen de varsın
sen hep varsın
*****************
My Try to translate it:
I loved your picture so much
look what happened: today it talked to me.
I was exhausted from work,
we walked a long way in the snow.
I looked at your picture at nights,
told what had happened.
I fell asleep with the sound of rain
hoping just to see you.
I loved your picture so much
that I know when you see me
you will say "I always knew you".
"You were always in my dreams" you say,
"I always knew you."
"In every sentence I read,
in every person I talk to,
in every beautiful thing I see
you are there also
- you are there always."
That is great!!
I went to Yeni Turku´s website and it says ´hepimizin hayatinda bir yeni turku sarkisi vardir´ -´There is a Yeni Turku song in everybody´s life´
I think, there will be more than one for me 
Care to translate?
Kalırsa bir soru kalır benden
Yanıtı var mıdır bilmem
Denizine, göğüne, toprağına
Uçanına, kaçanına bu dünyanın
Kalırsa bir soru kalır benden
Ölüm gelir, gün akşama kavuşurken
Kalırsa bir soru kalır benden
Yanıtı var mıdır bilmem
Yazar elim upuzun bir şiir
Söyler dilim içli bir türkü
Kalırsa bir soru kalır benden
Gökte yıldızdır o, toprakta gömü
Kalırsa bir soru kalır benden
Bir de üç beş şiir, iyi kötü
http://www.yeniturku.org/kalirsa-bir-soru
|
|
| 23. |
03 Jun 2013 Mon 10:50 pm |
|
Selda Bağan
After the 1980 Turkish coup d´état, her activities were limited by the military junta and she had been arrested and jailed three times between 1981 and 1984. She couldn´t attend to The WOMAD (Word of Music and Dance) Foundation Festival 1986, which was supported by Peter Gabriel, just because her passport had been seized. But the festival committee decided to add one of her songs to the official record of the festival. This record has helped her to receive many international invitations for festivals around the world. With the hard efforts of the WOMAD Foundation, the government returned Bağcan´s passport in 1987.
from here
Edited (6/3/2013) by alameda
|
|
| 24. |
04 Jun 2013 Tue 02:01 am |
|
Protest Music After the 1980 Coup (5)
From Pir Sultan Abdal to Ruhi Su, from Zülfü Livaneli to Kerem Güney, I mentioned the rebellious poets/singers of Anatolia and the evolution of protest music in the first writing of this series. I, then, explained the ´revolutionist singers´ who belong to one of the two main streams appeared in 1980s.
I entered the category of the singers who claimed "being inspired by the local culture, they are trying to catch the universal values; and adopted the polyphony in their music form and accepted poetic and indirect style in lyrics" and talked about Yeni Türkü and Çağdaş Türkü. I am concluding the series with other three groups from the same category.
Ezginin Günlüğü : It was established in 1982 when the pressure was intensified. Giving a concert was difficult and making an album was problematic. But the founding members, consisting of Emin İgüs, Nadir Göktürk, Hakan Yılmaz, Şebnem Ünal and Vedat Verter, managed to sing in a concert a few months later, despite the difficulties. Together with Emin İgüs and Nadir Göktürk with Tanju Duru and Cüneyt Duru joining them, the core four members, released their first album ´seni dusunmek´ in 1985. The album that was mainly having traditional songs, had unique songs, composed from poems, like Gelmiyorsun , Bilinmeyen Ülke and Seni Düşünmek Güzel Şey attracted attention. A year later came Sabah Türküsü (wow.. still gives the same feeling.. -agzimda bal gibi tatli bir turku- ). Apart from the song which gave the name to the album, the songs like ayrilis , sen giderken, and with A Kadir´s poem, reflecting the pains of the period, Mahpushane Düşünceleri were the songs remained to this day from the group. Other albums were made of Azeri songs , Alagozlu Yar in 1987 and a year later Bahçedeki Sandal. With Sumru Ağıryürüyen and her amazing interpretation, Bahçedeki Sandal is a very strong work of the group. After releasing Oludeniz in 1990 Ezginin Günlüğü went through a big change. After the other members leaving the group, Nadir Gokturk who remained the sole member, decided to continue with the youngsters and the group´s second period has started. Though old fans found it a bit strange, with the new member Husnu Arkan´s writing and composing abilities, the group made wonderful albums. I like the both periods of the group. But because of the era, started with amazing album Istavrit , is not in the period we are looking at, I wont go onto details.
Mozaik: There is no other group like mosaic. It is a sui generis. They called their music as ´fusion´ in a magazine. They would inspire themselves from the world music, jazz and rock and would make wonderful mixes. They were a group for concerts only. They would interpret foreign, especially south American protest folk songs on the stage. Then the album ardindan came along. Though this 1986 album had beautiful song like ´Bitmeyen -my favorite-, Trapezci Kız and instrumental Kör Uçuş and Üç Gitar, my favorite is Çook Alametler Belirdi which came two years later. The magnificent songs like Kendi Bıraktığım İzlerde , Bir Bisiklet Gezintisi and the song Sappho ile Konuşma , sung by Sumru Ağıryürüyen -we mentioned in Ezginin Gunlugu- were in this album. When came 1990, they released a fantastic album again, Plastik Aşk. The songs like Bindokuzyüzseksenbir, Bildiklerimiz and Emekli Albay Hilmi Ertunç would reflect the life after 1980 in both dramatic and ironic way. Furthermore, the song, they made for Victor Jara and they used the melody of Victor Jara´s song Manifiesto, called Ölü Bir Adam and the song, protest for new times, Plastik Ask are masterpiece. The group, made of Ayşe Tütüncü, Bülent Somay, Mehmet Taygun, Timuçin Gürer, Saruhan Erim and the ex columnist of daily Taraf, Ümit Kıvanç were split after that album. The album which had their concert recordings, Ölümden Önce Bir Hayat Vardır, was released in 1993. Ayşe Tütüncü and Bülent Somay contu=inued to make good work with other groups.
Bulutsuzluk Özlemi : Nejat Yavaşoğulları is a strong opposition of every era. He writes beautifully, composes beautifully, screams beautifully. I don´t want to squeeze his music journey which started with Nejat and Reha in Caniko and the song entered his first album called ´mavi kaset´ and continued with Bulutsuzluk Özlemi . I would write without any restriction when they release a new album. Then I can add the interesting sections from an interview I made with Nejat Yavaşoğullari but could not publish as I had to leave the magazine the following day.
In fact there are many things to write. Because, 80s is one of the two periods the protest music was accepted by the masses. (The other era is 1970 as I mentioned earlier)It was the times the protests songs were made to the streets, coffee houses and palaces where people would drink... The time and conditions have changed. There will always be protest musicians but unfortunately the rptest music will never be as popular as it was in the past. However, rejection songs never finish. Because any time, in any place rulers are bad, ruled are bad; human beings are bad. Goods who are minorities, will always write something, draw something and sing something.
And the last word: Defiance, always defiance.
Source: http://www.taraf.com.tr/hakan-tore/makale-12-eylul-sonrasi-muhalif-muzik-5.htm
Serinin ilk yazısında Pir Sultan Abdal’dan Ruhi Su’ya, Zülfü Livaneli’den Kerem Güney’e Anadolu’nun isyankâr ozanlarından ve muhalif müziğin evriminden bahsetmiş; sonraki iki hafta, 80’li yıllarda ortaya çıkan iki protest akımdan ilkine dâhil olanları, “devrimci sanatçılar”ı anlatmıştım.
Geçen hafta “Yerel kültürden beslenerek evrenseli yakalama iddiasında olan; müzikal örgüde çoksesliliği, içerikte şiirsel ve dolaylı bir üslubu benimsemiş muhalif sanatçılar”kategorisine giriş yaparak Yeni Türkü ile Çağdaş Türkü’yü ele aldım. Aynı sınıftan üç grupla bugün seriyi bitiriyorum...
» Ezginin Günlüğü: 1982 yılında, baskıların yoğun şekilde hissedildiği bir dönemde kuruldu. Konser vermek zordu, albüm çıkarmak zordu. Ama Emin İgüs, Nadir Göktürk, Hakan Yılmaz,Şebnem Ünal ve Vedat Verter’den oluşan kurucu kadro tüm güçlüklere rağmen birkaç ay sonra ilk konserine çıktı. İleride Emin İgüs ve Nadir Göktürk’le birlikte dört kişilik çekirdek kadroda yer alacak Tanju Duru ve Cüneyt Duru’nun ekibe dâhil olmasıyla Ezginin Günlüğü, 1985 yılında ilk stüdyo çalışması olan Seni Düşünmek’i yayınladı. Ağırlıkla geleneksel şarkıların yer aldığı albümde Gelmiyorsun, Bilinmeyen Ülke ve Seni Düşünmek Güzel Şey gibi şiirler üzerine yapılmış özgün besteler dikkat çekiyordu. Bir yıl sonra Sabah Türküsü geldi. Albüme adını veren şarkının yanı sıra Ayrılış, Sen Giderken ve dönemin sancılarını A. Kadir’in güçlü dizeleriyle yansıtanMahpushane Düşünceleri, yapımın bugüne taşınacak besteleri olacaktı. Sonraki albümler, Azeri klasiklerinden oluşan 1987 tarihli Alagözlü Yar ile bir yıl sonra çıkan Bahçedeki Sandal’dı. Enfes yorumuyla Sumru Ağıryürüyen’in de yer aldığı Bahçedeki Sandal, grubun en sağlam işlerindendir. 1990’da yayınlanan Ölüdeniz’in ardından Ezginin Günlüğü büyük bir değişim yaşadı. Diğer üyelerin ekipten ayrılmasıyla tek başına kalan Nadir Göktürk, genç müzisyenlerle yola devam etme kararı aldı ve grubun ikinci dönemi başladı. Eski dinleyiciler bu oluşumu biraz yadırgasa da, yeni elemanlardan Hüsnü Arkan’ın yazarlık ve bestecilik yetenekleriyle grup çok güzel albümlere imza attı. Ben grubun iki dönemini de çok severim. Ama nefis albüm İstavrit’le başlayan süreç, incelediğimiz dönemin dışında kaldığı için detaylara girmiyorum.
» Mozaik: Eşi benzeri olmayan bir gruptur. Nev’i şahsına münhasırdır. Bir dergiye verdikleri röportajda yaptıkları müziği “füzyon” olarak nitelendirmişlerdi. Dünya müziğinden, cazdan ve rock’tan beslenir, enfes karışımlar hazırlarlardı. Önceleri bir konser topluluğuydular. Sahnede yabancı, özellikle de Güney Amerika kökenli protest-folk şarkıları yorumluyorlardı. Ardından,Ardından adlı albüm geldi. 1986 tarihli yapım Bitmeyen, Trapezci Kız ve her ikisi de enstrümantal olan Kör Uçuş ile Üç Gitar gibi güzel şarkılara sahip olsa da benim favorim iki yıl sonra çıkan Çook Alametler Belirdi’dir. Kendi Bıraktığım İzlerde, Bir Bisiklet Gezintisi ve ismini Ezginin Günlüğü bahsinde andığımız Sumru Ağıryürüyen’in söylediği Sappho ile Konuşma adlı muhteşem şarkılar bu albümdeydi. 1990’a gelindiğinde yine harika bir çalışma olan Plastik Aşk’ı çıkardılar. Yapımda yer alan Bindokuzyüzseksenbir, Bildiklerimiz ve Emekli Albay Hilmi Ertunç; 80 sonrasını hem dramatik hem de ironik biçimde yansıtan çarpıcı şarkılardır. Ayrıca Victor Jara için yaptıkları ve sanatçının Manifiesto adlı şarkısının melodisini kullandıkları Ölü Bir Adam ile yeni zamanlar için bir protesto olan Plastik Aşk birer şaheserdir. Ayşe Tütüncü, Bülent Somay,Mehmet Taygun, Timuçin Gürer, Saruhan Erim ve Taraf ’ın eski yazarlarından Ümit Kıvanç’ın çekirdek kadrosunu oluşturduğu grup bu albümden sonra dağıldı. İlk dönemlerinde verdikleri konserlerin kayıtlarından oluşan Ölümden Önce Bir Hayat Vardır 1993 yılında yayınlandı. Ayşe Tütüncü ve Bülent Somay, performans gruplarıyla güzel işler yapmaya devam etti.
» Bulutsuzluk Özlemi: Her dönemin sıkı muhalifidir Nejat Yavaşoğulları. Güzel yazar, güzel besteler, güzel bağırır. Onun, Nejat ve Reha ikilisi olarak Caniko, Sen Diyorsun ki ve 45’lik olarak çıkan, daha sonra kırpılmış hâliyle “Mavi Kaset” diye bilinen ilk albümüne giren Yalnız Kalma ile başlayıp Bulutsuzluk Özlemi’yle devam eden müzik öyküsünü kalan alana sıkıştırmak istemiyorum. Yeni bir albüm çıkarırlar, o zaman ferah ferah yazarım. Hem yıllar önce yapıp da, ertesi gün çalıştığım dergiden ayrıldığım için kullanamadığım Nejat Yavaşoğulları röportajından ilginç bölümleri de aktarırım...
Aslında yazacak daha çok şey var. Zira 80’ler, Türkiye’de muhalif müziğin kitlesel kabul gördüğü iki dönemden biri. (Diğeri daha önce bahsettiğim 70’li yıllar.) İsyankâr şarkıların sokağa, kahvehaneye, içki masalarına indiği zamanlar... Devir ve koşullar değişti; muhalif sanatçılar hep olacak ama maalesef protest müzik asla geçmişteki kadar popüler olmayacak. Gelgelelim “karşı şarkılar” bitmez. Çünkü her zaman ve her yerde yönetenler kötü, yönetilenler kötü; insanoğlu kötü. Azınlık olan “iyiler” hep bir şeyler yazacak, çizecek, söyleyecek...
Ve son söz: Muhalefet, ille de muhalefet!
Edited (6/4/2013) by thehandsom
[source has been added]
|
|
| 25. |
04 Jun 2013 Tue 03:33 am |
|
I am curious, did you write these articles? Are they copied and pasted from other sources?
Protest music after the Coup (12 September 1980 )
The roots of the rebellious/protest music in Anatolia goes back to 16. century. Asiks who lived in that era, like Pir Sultan Abdal, Koroglu and Dadaloglu who lived in 18th century are still the inspirations. The tradition of rebellion have gone for centuries and have given many song to this geography´s culture.
It wont fit into books.
Ozan tradition, which was carried into 20 th century with master ozans like Asik Veysel, went into a different period while changing its form. Ruhi Su, who had a western music education gave a different breath to the folk music and become a pioneer of the revolutionist music.
On the other hand Âşık İhsani, Mahzuni Şerif, Nesimi Çimen, Davut Sulari, Muhlis Akarsu, Ali Ekber Çiçek, Sümeyra Çakır, Neşet Ertaş, Arif Sağ, Musa Eroğlu and Yavuz Top planted the seeds of ´modern protest music´ by blending the traditional motives in Western forms. While Sanar Yurdatapan with Melike Demirag and Timur Selçuk were representing the modern protest musicians of the era, names of Ali Asker, Rahmi Saltuk and Sadik Gürbüz were standing up as the traditionalists.
While being upset because of trying to tell an period with its heros which wont fit into books, lets move to the era of ´Rearing up again´; the time period after the coup (12 September 1980 )
Waking up with Hasan Mutlucan
I was a kid, but I remember Hasan Mutlucan who used to sing the song ´Rearing up again´on a black and white Telefunken tv. He was a great interpreter and the album was a great album called ´songs of bravery´ became the tool of the coup´s propaganda. Mutlucan who was nicknamed as ´the singer of the coup´, expressed his discomfort at every opportunity until he died. "I am fed up to wake up with my own songs´ said the singer who told he was a social democrat and against the coups..
After and before the coup, social, politic and economic results are not our subject here. But of we look at its music part and it is pitch dark... Protest musicians were broken; some of them escaped from Turkey, some were jailed, some locked themselves into their inner worlds..The era of ´the trio of funny dancers´ started
"There is money in this"
Years pass and a person who alleged to combine 4 political movements, become an PM. The air was milder. Two important albums were released in 1983: Ada, the masterpiece of Zulfu Livaneli, who once again started an new era and Akdeniz Akdeniz from yeni Turku which we will talk about in the third of the series. (a song from akdeniz akdeniz- Gurbete kacacagim)
Then, many protest musicians who thought "there is money in this", appeared. Media names this movement as ´unique music´.(we will discuss the names of the music in a different writing. We call this again as ´protest music´ or ´opposition music´
If we ignore the masters of 1970s, we can sub categorize these opposition musicians who made their names known after 1980. But in a simplistic way, we can talk about two different groups from the points of musical forms and the language:
-Singers who their roots go into the folk music and use baglama as their main instrument and sing with revolutionist-almost militants- tones
-Singers who were trying to catch the universal while feeding themselves from local culture; who accepted polyphony in music form; who accepted poetic and indirect fashion in content
There are many respectable singers and groups in each category who could be a subject to a whole writing. Instead of squeezing them into the remaining section we analyze them in the next two weeks.
Next week: "singers who use saz as weapon and the words as bullets"
Listen, make others to listen
We enter into 1980s today. This list goes to the people who says "are you trying to go back to before 1980s´. It would not be bad at all. See how beautiful things there were:
» Ruhi Su - Mahsus Mahal
» Kerem Güney - Bu Memleket Bizim
» Zülfü Livaneli - Atlinin Türküsü (from the same album..Cordoba with Al Di Meola in New York)
» Fikret Kizilok - Vurulmusum (translation )
» Cem Karaca - Parka
» Selda Bagcan - Yuh! Yuh!
» Timur Selçuk - Dönek Türküsü
» Edip Akbayram - Analara Kiymayin Efendiler
» Ali Asker - Ocaklar
» Melike Demirağ - Yarın -( my addition. arkadas from the same album)
-------------
This is a direct translation from a column from daily Taraf:
http://www.taraf.com.tr/hakan-tore/makale-12-eylul-sonrasi-muhalif-muzik-1.htm
(a copy and paste of the whole article)
Anadolu’da söylenmiş isyankâr türkülerin kökleri 16. yüzyıla uzanır. O dönemde yaşamış Pir Sultan Abdal, Köroğlu ve 18. yüzyıl ozanı Dadaloğlu bugün bile pek çok sanatçının esin kaynağıdır, rehberidir... Müzikte isyancı gelenek, yüzyıllar boyu sürdü; bu coğrafyanın kültürüne binlerce türkü verdi.
Kitaplara sığmaz
Âşık Veysel gibi ustalarla 20. yüzyıla taşınan ozan geleneği 1950’li yıllarda biçim değiştirerek yeni bir döneme girdi. Batı müziği eğitimi almış Ruhi Su, halk müziğine yeni bir soluk verdi ve müzikte devrimci akımın öncülüğünü yaptı.
Diğer yandan Âşık İhsani, Mahzuni Şerif, Nesimi Çimen, Davut Sulari, Muhlis Akarsu,Ali Ekber Çiçek, Sümeyra Çakır, Neşet Ertaş, Arif Sağ, Musa Eroğlu ve Yavuz Top 1960 ve/veya 70’li yıllarda geleneksel akımın politik/ politik olmayan önemli temsilcileri olarak müzik tarihimize geçti.
Ardından “kentli âşıklar”ın dönemi başladı. Zülfü Livaneli, Selda Bağcan, Kerem Güney,Edip Akbayram, Cem Karaca ve Fikret Kızılok geleneksel motifleri Batı müziği formlarıyla harmanlayarak “çağdaş protest müzik” türünün tohumlarını attı. Şanar Yurdatapan ileMelike Demirağ ve Timur Selçuk dönemin modern muhaliflerini temsil ederken Ali Asker,Rahmi Saltuk ve Sadık Gürbüz gelenekselcilerin öne çıkan isimleriydi...
Kitaplara sığmayacak bir dönemi ve onun sanatçılarını böyle bir nefeste anlatmaya kalkışmanın burukluğunu yaşayarak Yine de Şahlanıyor’la başlayan döneme geçelim; 12 Eylül sonrasına...
Hasan Mutlucan’la uyanmak
Çocuktum, lakin yukarıda adı geçen türküyü söyleyen Hasan Mutlucan’ı Telefunken marka siyah-beyaz bir televizyonda izlediğimi hatırlıyorum. Usta bir yorumcu ve Kahramanlık Türküleri adında çok güzel bir albüm, darbenin propaganda aracı hâline getirilmişti. Adı “darbe türkücüsü”ne çıkan Mutlucan, bundan duyduğu rahatsızlığı ölene kadar her fırsatta dile getirdi. “Kendi sesimle uyanmaktan bıkmıştım artık” demişti, sosyal demokrat ve darbe karşıtı olduğunu belirten sanatçı.
Darbenin öncesi sonrası; sosyal, politik, ekonomik sonuçları malumunuz ve konumuz dışında. Müzik tarafına bakarsak işin, kapkaranlık... Muhalif sanatçıların kolu kanadı kırılmış; kimi ülkeyi terk etmiş, kimi tutuklanmış, kimi kendi dünyasına çekilmiş... Komedi Dans Üçlüsü çağı başlamıştır artık!
“Bu işte ekmek var”
Yıllar geçer, dört eğilimi birleştirdiğini söyleyen biri başbakan olur. Hava biraz yumuşamıştır. 1983 yılında iki önemli albüm yayınlanır: Bir kez daha bir dönemin başlangıcına imza atanZülfü Livaneli’nin başyapıtı Ada ve serinin üçüncü bölümünde bahsedeceğimiz Yeni Türkü’nün Akdeniz Akdeniz’i.
Sonrasında, Unkapanı’nın “burada ekmek var” motivasyonuyla pek çok muhalif sanatçı ve grup çıkar ortaya. Medya “özgün müzik” tanımını uygun görür bu yeni akıma. (Müzikte tür adlarını ayrı bir yazıda tartışacağız. Biz yine “protest müzik” ya da “muhalif müzik” diyelim.)
Kökü 70’lerde olan ustaları inceleme dışında bırakıp, 80 sonrası adını duyuran muhalif sanatçıları pek çok alt kategoriye konuşlandırabiliriz. Ama en basit ayrımıyla, müzikal yapı ve dil açısından farklı noktalarda duran iki grup sanatçıdan bahsetmek mümkün:
• Temeli halk müziği olan, bağlamayı ana çalgı olarak kullanan, devrimci hatta militanca söyleme sahip sanatçılar.
• Yerel kültürden beslenerek evrenseli yakalama iddiasında olan; müzikal örgüde çoksesliliği, içerikte şiirsel ve dolaylı bir üslubu benimsemiş olanlar.
İki grupta da, her biri ayrı bir yazının konusu olabilecek saygıdeğer sanatçı ve gruplar var. Onları altta kalan alana sıkıştırmayıp, önümüzdeki iki haftada ele alalım...
GELECEK HAFTA: “Sazı silah, sözü mermi olanlar!”
DİNLEYİN DİNLETİN
80’lere giremedik bugün. Listemiz “80 öncesine mi dönmek istiyorsun” diyenlere gelsin. E, bir yanıyla fena olmazdı; bakın ne güzel şeyler var...
» Ruhi Su - Mahsus Mahal
» Kerem Güney - Bu Memleket Bizim
» Zülfü Livaneli - Atlının Türküsü
» Fikret Kızılok - Vurulmuşum
» Cem Karaca - Parka
» Selda Bağcan - Yuh! Yuh!
» Timur Selçuk - Dönek Türküsü
» Edip Akbayram - Analara Kıymayın Efendiler
» Ali Asker - Ocaklar
» Melike Demirağ - Yarın
|
|
| 26. |
04 Jun 2013 Tue 10:25 am |
|
I am curious, did you write these articles? Are they copied and pasted from other sources?
Of course I did not..
These are just translations of a series from a daily news paper. Abla translated 2 of them while I did the other 3.
It says :
This is a direct translation from a column from daily Taraf:
http://www.taraf.com.tr/hakan-tore/makale-12-eylul-sonrasi-muhalif-muzik-1.htm
(a copy and paste of the whole article)
|
|
| 27. |
04 Jun 2013 Tue 03:25 pm |
|
YENİ TÜRKÜ, KALIRSA BİR SORU (1987)
Kalırsa bir soru kalır benden.
Yanıtı var mıdır bilmem.
Denizine, göğüne, toprağına,
uçanına, kaçanına bu dünyanın
kalırsa bir soru kalır benden.
Ölüm gelir, gün akşama kavuşurken.
If there is something left from me it is just one question.
I don’t know if it has any answer.
If there is something left from me it is just one question
for the sea, for the sky, for the earth,
for the fugitives and escapers of this world.
When the day catches the evening it is time to die.
********************
Kalırsa bir soru kalır benden.
Yanıtı var mıdır bilmem.
Yazar elim upuzun bir şiir,
söyler dilim içli bir türkü.
Kalırsa bir soru kalır benden:
gökte yıldızdır o, toprakta gömü.
If there is something left from me it is just one question.
I don’t know if there is any answer.
My hand writes a lengthy poem,
my tongue sings a sentimental song.
If there is something left from me it is just one question:
it is a star in the sky, a treasure in the earth.
*********************
Kalırsa bir soru kalır benden,
bir de üç beş şiir, iyi kötü.
If there is something left from me it is just one question
plus a couple of poems, however they turned out.
|
|
| 28. |
04 Jun 2013 Tue 10:56 pm |
|
YENİ TÜRKÜ, KALIRSA BİR SORU (1987)
Kalırsa bir soru kalır benden.
Yanıtı var mıdır bilmem.
Denizine, göğüne, toprağına,
uçanına, kaçanına bu dünyanın
kalırsa bir soru kalır benden.
Ölüm gelir, gün akşama kavuşurken.
If there is something left from me it is just one question.
I don’t know if it has any answer.
If there is something left from me it is just one question
for the sea, for the sky, for the earth,
for the fugitives and escapers of this world.
When the day catches the evening it is time to die.
********************
Kalırsa bir soru kalır benden.
Yanıtı var mıdır bilmem.
Yazar elim upuzun bir şiir,
söyler dilim içli bir türkü.
Kalırsa bir soru kalır benden:
gökte yıldızdır o, toprakta gömü.
If there is something left from me it is just one question.
I don’t know if there is any answer.
My hand writes a lengthy poem,
my tongue sings a sentimental song.
If there is something left from me it is just one question:
it is a star in the sky, a treasure in the earth.
*********************
Kalırsa bir soru kalır benden,
bir de üç beş şiir, iyi kötü.
If there is something left from me it is just one question
plus a couple of poems, however they turned out.
Guzel bir ceviri. Tesekkurler.
|
|
|
