bazı şeyleri geçer sanıyoruz, içimizde büyütüyoruz sonra içimizi öldürüyor o şeyler. bizi günden güne öldürüyor. en kötüsü, kimse fark etmiyor. ağlıyorsun, içine atıyorsun her şeyi bir gün dayanamayıp ölüyorsun. ama içindekiler bırakmıyor seni onlarda seninle geliyor. yaşamaya başlayayım diyorsun, iyileşeyim diyorsun ama o içindeki yaralar iyileşmiyor, onları kimse sarmıyor. onlar hep acıyor,onlar hep kanıyor. onlardan kimsenin haberi yok,ölüyorsun kendi kendine iyileşiyorsun. ve bu hep devam ediyor.

We think some things will pass easily, then we make them grow inside us, then those things kill our soul. They kill us day by day. The worst thing is nobody notices that. You cry, you endure in silence, but one day you cant stand anymore and you die. But the things inside you dont let you go, they come with you too. You think I should start to live, I should get better but those wounds inside you dont heal, nobody attends to them, they always give you pain and they always bleed. Nobody knows this, you die and then you heal by yourself and this always goes on.