Thanks, again, Ayla.

Here is PART 12

-Fatihciğim! Ãœniversitemizin malum kuralları gereği, şu nefis kahvelerimizi yudumlarken, yanında, ben nargilemi, siz de sigaranızı tüttürme zevkinden mahrumuz, maalesef!’’ dedi. Dostum, şÃ¼phesiz, son derecede haklıydı. Modern hayatın aptalca kuralları, hiç de bize göre değildi. Ne kadar değişsek de bizim bir yanımız Şarklıydı. Ve biz, çalışırken bile hayattan zevk almak isterdik. Belki de bu sayede hayatımız, anlamlı ve yaşamaya değer oluyordu. Modern dünyanın dayattığı kurallar ise, hayatımızın içindeki o küçük zevkli anları yok ediyor; içini boşaltıyor ve onu kupkuru görevler zinciri hâline getiriyordu.
Luda, Şahid Beyin söylediklerini duymuştu. Tehditkâr bir tavır takındı ve bizi işaret ederek:

thank you for your correction, I'll continue with homework

PART 12
- My dear Fatih! Because of the known rules of our university, while we are sipping our exquisite coffee, we are unfortunately deprived of enjoying, I, smoking my narghile, you, your cigarette!" he said.
My friend was certainly extremely right. The stupid rules or modern life didn't suit us at all. As much as we have changed, one of our parts was Eastern. And we, even when working, wanted to take pleasure from life. Maybe thanks to that our lives were becoming meaningful and worth living. But the rules that the modern world insisted on, were making those small enjoyable moments in our lives vanish; were emptying them and turning them into a bone-dry duty chain.
Luda had heard what mr. Shahid said. She wore a threatening expression and while pointing at us:

Dear Ayla,
I will not be able to here for 4 days due to I am gOing for a 4 days trip to Erzurum. Therefore I am posting now a long text. You don't need to be hurry because you have a lot of time.

PART 13

- Siz iki beyefendi! Kimsenin yararlanamadığı özel bir imkâna, yani üniversitenin içerisinde kahve yapabilme imkânına sahip olduğunuz için sevineceğinize, o garip nargilenizi ve zehirli sigaranızı içemediğiniz için kurallarımıza kızıyorsunuz, öyle mi? Tanrıya şÃ¼kür ki, o kurallarımız var ve biz, onlar sayesinde sizin zehirlemenizden kurtuluyoruz!’’ dedi.
Şahid Beyin Luda’nın sözlerine cevap veremeyeceğini biliyordum. Bu sevimli hanıma karşı çıkmak, dostum için âdeta imkânsız bir davranıştı. Bu yüzden, hiç vakit kaybetmeden, karşı saldırıyı benim yapmam gerekiyordu:
- Meşhur demokrasi anlayışınızla bu bencilce tavrı birleştirebilme hünerini nasıl becerdiğinizi cidden merak ediyorum, Luda!.. Yaşasın ‘‘ben’’ ve geriye kalanların canı cehenneme, öyle mi? Belki de bizim ızdırap çekmemiz, size zevk veriyordur... Ne dersiniz? Aksi takdirde, bir ‘‘Sigara Odası’’ ayarlanması talebimizin şimdiye kadar karşılanması gerekmez miydi?’’ dedim.
Saldırı hedefini bulmuştu. Biçare Luda, uygun bir cevap verememenin kızgınlığıyla ellerini iki yana açtı ve:
- Ne diyeyim size bilmiyorum. Fakat görünen o ki, Hakiko Hanım, biraz önce söylediklerinde gerçekten haklı...’’ diyerek beni susturma teşebbüsünde bulundu. Benim cevabım ise çoktan hazırdı:
-Öyleyse sevgili Luda, bizi niçin ‘‘kendi hâlimize bırakmıyorsunuz’’ da dostum Şahid’le sohbetimizi kesintiye uğratıyorsunuz?
Luda’nın söyleyecek sözü kalmamıştı. Kendisinden bekleneni yaptı. Akıllıca davrandı; ‘‘Teslim oldum!’’ dercesine ellerini havaya kaldırdı ve düştüğü bu çaresiz duruma gülmekte olan arkadaşlarına kızarmış gibi baktı.
Saldırıyı başarıyla gerçekleştirmiştim; ama Şahid’in bu vaziyetten mahcup olabileceğini hiç hesaba katmamıştım. O, sanki saldırgan kendisiymiş gibi, öne eğdiği başını kaldırıp kimsenin yüzüne bakamıyordu. Bayan hocaların Luda’ya güldüklerini fark edince, eliyle yavaşÃ§a koluma dokundu ve sitemle bana bakarak suskunluğunu bozdu:
- Sevgili kardeşim! Görüyorum ki bugün kılıcınız her zamankinden daha keskin. İsterseniz, onu birazcık kınına sokun da, iki çift kelâm edelim...’’dedi.
O esnada ben de ‘‘Bu günlük bu kadar şamata yeter!’’ diye düşÃ¼nmekteydim. Şahid’in sitemle karışık isteğine uyarak, hocalarla ilgilenmeyi bırakıp, kendisine döndüm. Dostumun yüzünde düşÃ¼nceli bir ifade vardı. Hafifçe şişmiş gözkapakları ve gözlerinin altında oluşan belli belirsiz morluklar dikkatimi çekti. Her zaman düzgünce taralı kırlaşmış saçlarının da bugün dağınık olduğunu farkettim. Gördüklerim, onun için endişelenmeme yetmişti. Hemen sordum:
- Neyin var, Şahid? Hiç iyi görünmüyorsun?
O, cevap vermek yerine, sessizce yüzüme bakmakla yetindi. Gözlerinde gördüğüm keder, içimi sızlattı. Endişem, daha da artmıştı. Ben, tam yeni bir soru sormak üzereydim ki Şahid, sessizliğini bozdu:
- Bu akşam için herhangi bir plânınız var mı, dostum?
Her zaman böyle nazik konuşurdu o... Âdeta, dostluğumuzun yakınlaşması oranında onun nezaketi de artıyormuş gibi gelirdi bana. Bense ısrarla ‘‘senli benli’’ konuşurdum kendisiyle.. Yine öyle yaptım.
- Bir plânım olsa da senin için bozarım, dostum.. Ama yok.. Bu akşam boşum..’’ dedim.

ok, that's fine, I'll divide it into 3-4 smaller parts and translate them gradually, have a nice trip

Thank you Canlı, I think you should try by yourself at first and then read others' translations (you can never know, maybe yours is better). You are right, sometimes I get stuck with some complicated sentences too but I continue working on them. Good luck!

PART 13
- "You two sirs! Instead of feeling happy for having the possibility nobody benefits from, meaning the possibility to make coffee inside the university, you are angry about our rules because you can't smoke your strange narghile and your poisonous cigarettes, isn't it so? Thanks God that we have those rules, thanks to them we are saved from your poisoning!" she said.
I knew that mr. Shahid couldn't answer Luda's words. To oppose a lovely woman like her was an almost impossible behavior for my friend. That's why, without wasting any time, I had to make the opposing attack:
- "I'm really curious how you succeed the skill of uniting your famous understanding of democracy with that selfish attitude, Luda!... Long live "me" and the hell with others, is it? Maybe our suffering pleasures you... What do you say? Otherwise, shouldn't our request to arrange a "smoking room" be answered by now?" I said.

(to be continued...)

Part 13 continued:

The attack has reached its goal. Poor/helpless Luda, with the anger of not being able to find a proper answer, opened her hands to the sides and tried to shut me up by saying:
- "I don't know what to tell you. But it seems that ms. Hakiko was really right with what she said shortly before".
But my reply was already prepared:
- "If that's so dear Luda, why don't you "leave us alone" instaed of interrupting my chat with my friend Shahid?"
Luda had no more words to say. She did what was expected from her. She acted cleverly; Saying "I surrender!" she raised her hands up and looked at her friends who were laughing at the hopeless situation she's fallen into, as if she were angry.

(to be continued)