AŞKTA YARIN YOKTUR SEVGİLİ
There Is No Tomorrow In Love My Beloved

Aşk bu dünyanın ölçüleriyle açıklanamaz sevgili.
O ilkel bir acıdır, yaban bir ağrıdır.
Gelir ve içimizdeki o çok eski bir şeye dokunur.
Sonra bir perde açılır ve yolculuk başlar.
Bu yolculukta artık para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iş,
anneler ve korkular yoktur.
Aşkın kendi gerçekliği vardır sevgili.
İnsan bir başka ışığa teslim olur...
Aşkta yarın yoktur sevgili. Zaman ileri doğru değil,
içeri, yüreklere, derinlere doğru işlemeye başlar, bilgeleşir.
Hiç bilmediği sezgileriyle buluşur. Yükü çok ağırdır, kendiyle buluşmuştur.
Hem dışındadır dünyanın, hem de ortasında.

Love cannot be explained with this worlds circumtances my beloved.
It is a primitive pain, a wild ache.
It comes and touches to something that is too old inside of us.
And then a curtain opens and the journey begins.
In this journey, there is no money, rates, hopes, appointments, payments, work,
mothers, and fears anymore.
There is only the reality of love itself my beloved.
Humanbeings surrender to another kind of light
There is no tomorrow in love my beloved. Time, not to forward,
but to inside, to hearts, through deeps, starts to go, gets wise.
Meets with the intuitons that you never know. load itself is too heavy, had met with itself.
It is both at the outside and in the middle of earth.

Hindistan'da Ganj Nehri'nin kıyısında yakılan yoksul adamın
hissettikleri de onunladır, yitirdikleri de...
Newyork'ta, bir sokakta, o kartondan kulübesinde yaşayan kadının
çıplak yalnızlığı da. Her şey onunladır, ona emanettir
sanki, ama o, çıldırtıcı bir yalnızlık içindedir yine de...

In India, the poor man's, burnt near Ganj river,
Both what he felt and lost are with...
In New York, in a street, the woman's, live in a cardboard,
naked loneliness too. Everything is with her, as its trusted to her,
though that, driving insane loneliness is still inside...

Aşkın kültürlü olmakla, bilgili olmakla da ilgisi yoktur sevgili,
kanımıza karışan ilkel acı, o yaban ağrıyla hiçbir kitabın yazmadığı
hakikatlere daha yakınızdır, inan...
Kim demişti hatırlamıyorum, aşk varlığın değil, yokluğun acısıdır diye.
Belki de bu yüzden ilk gençliğimde, o yoğun aşık olduğum yıllarda,
gözüme uyku girmez, dudağımda bir ıslıkla bütün gece şehri,
o karanlık, o hüzünlü sokakları dolaşır, insanları uykularından uyandırmak isterdim.
Uyanıp, içimde derin bir sızıyla uyanan o derin sancının acısına ortak olsunlar diye...

Love has not related to be cultured, to be well-informed, too, my beloved,
With the primitive pain mixes to our blood, with that wild aches, we are closer
to the truth that no books wrote at all, believe me...
Who said, i dont recall, as love is the pain of not existance, but inexistance.
Maybe because of this, during my first youth, those years that i was heavily in love,
No sleep in my eyes, whole night with a whistle in my lips,
In that dark, in that melancolic streets of the city, i would walk, and want to wake up people from their sleep.
For sharing my bitter with waking up of that deep pain, which wakes up with a deep ache.

Aşk çok eski bir şeydir sevgili.
Onun içinden o çileli çocukluğumuz geçer.
Sevdiğimiz insanların çocuklukları da...
Oradan üvey anneler, eksik babalar, parasız yatılılar geçer.
Ve sonra aşk bütün bunları alır, daha da eskilere gider,
hep o ilkel acıya, o yaban ağrıya...

Love is a very old thing my beloved.
Inside of it, our suffered childhood passes.
Also chilhoods of the people we love...
And then step mothers, missed fathers, boarding students pass.
And then love gathers them all, goes much older times,
Always to that primitive pain, that wild ache...

İnsan bazen nedensiz yere umutsuzluğa kapılır.
Kimselere veremez sevgisini, kimselere kendini anlatamaz, evlere kapanır...
Bazen denizler, kıyılar çeker insanı.
İnsan bu kapılmayı anlayamaz, oysa çok eski bir yerde
yaşanmasından korkulup vazgeçilmez aşkların sızısıdır bu.
Bu sızı, bu yenilgi mevsimlerle yıllarla devredilir başka insanlara...
Bir insanın yaptığı bir hatanın tüm insanlara yayılması gibi...

Humanbeing sometimes gets hopeless without a reason.
Cannot give to anyone his love, cannot explain himself to anyone, locks himself to houses...
Sometimes seas, shores atracts him.
Humanbeing cannot understand this lock, yet, in a very old place,
This is a pain of a indispensable love which is feared to live.
This ache, this defeat revolves to other ones with seasons, with years...
Just as, spreading of a mistake done by a human to all people...

İşte şimdi biz de sevgili, ya olmadık zamanlarda
umutsuzluğa kapılıp, soluğu evlerde alacağız, ya da denizler,
kıyılar çekecek bizi. Nasıl biz başkalarının
korkaklığını taşıyorsak, başkaları da bizim korkaklığımızı taşıyacak, yenilgimizi, umutsuzluğumuzu...

Here, now, us too, my beloved, neither at unexpected moments
Will open our eyes in our houses with getting hopeless, nor the seas,
Shores will magnet us. As we carry the others
Cowardness, the others, as well, will carry our cowardness, our defeat, our hopelessness

Birazdan sabah olacak...
Para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iş,
anneler ve korkular başlayacak...
Bunlar varsa ve bizim için geçerliyse aşk yoktur ve
hiç olmamıştır sevgili. Birbirimizi kandırmayalım...

Soon it will be morning....
Money, rates, expectations, appointments, payments, work,
Mothers and fears will start...
If there are these for us, and rules for us, there is no love and
Never existed my beloved. Let us not fool eachother...

Hadi güne hazırlan. Yaşadıklarımızı unutmaya çalış.
Aşk bize güvenip verdiği büyüsünü, sırlarını,
cesaretini, bilgeliğini ve o ilkel, o yaban ağrısını geri
alacak. Bunlar olurken içimiz bir an çok üşÃ¼yecek, sonra geçecek...

All right, get ready for the day. Try to forget what we lived.
Love will take those things, its magic, its secret,
its courage, its wisdom and that pirimitive, that wild pain back
which it gave as it trusted us. While those happen inside of us will feel cold, then it will pass...

Hadi, oyalanma birazdan yarın olacak...

Come on! do not distract yourself, it will be tomorrow soon...

Aşkta yarın yoktur sevgili...

There is no tomorrow in love, my beloved...

CEZMİ ERSÖZ



holding the sun not to make it tomorrow...
my hands will be burnt i am sure...
but this time i will hold the world like Atlas...
dont care what will happen...
i just...
love you...