Yalnızlık olsa da serde, Anadolu'nun bozkırında bir avuç insandı yüreğim
Umutlu...
Ben hep nasıl saf sevgi diye düşÃ¼nürken,
Acımasızca yardı geçti bu demir parçası,
Ben hep seni düşledim.
Akşehir'de,ne kadar masumca seviyordu Ali Ayşe'yi,
Ne kadar saftı eller,çatlamış nasır tutmuş eller,emek kokan mis kokulu eller...
Ve birden dedim ki yalnızlığıma;
Bu çığlık,bu tıkırtı kalbimin
Bu çığlık yalnızlığıma!
Bir solukta geçmiştik köyleri,anaları,babaları,sevdaları,acıları...
Ben hep seni düşledim
Acaba şu küçük kasabanın içinde mi nerde Dağların ardındaki sevdiğim!
Ya o hiç olmazsa?!diye düşÃ¼nürken
Yine dedim ki yalnızlığıma;
Bizse bize kalan entrikalarla,yalanlarla yaşamaktı tadı tuzu kalmayan bu dünyada,
Alışmıştık puslu havalara,
Tek isteğim kurtulmaktı bu faşistlikten,
Kara bir trendik-yozlaşmış-is kokan
Yalnızım Canım!
dağların ardından seslenirse bir gün;
Ben onun için Ali'nin Ayşe'yi sevdiği gibi masumca severim,
Ve umarım:
Orta Anadolu havasıyla,suyuyla,sazıyla,sözüyle,insanlığıyla nasip eder seni bana...


ozi