Kanatlarım Olsa
kanatlarım olsa
uçsam havada
saçlarım uçuşur dağılır gökte
benim senin gibi bir yarim olsa
ne isterim ben kanadı uçmak için.

yüzgeçlerim olsa
yüzsem denizde
dalgalarla beraber gelsem yanına
benim senin gibi bir yarim olsa
ne isterim ben yüzgeci yüzmek için

kanatlarım olsa,yüzgecim olsa
suda,havada olsam yanında
benim senin gibi yarim olsa
ne isterim başka birini sevmek için...

SEN YOKTUN
Sen yoktun...

Hz Âdem’deydi nurun

Önce cenneti,

Sonra yeryüzünü şereflendirdin.

Âdem nuruna affedildi

Arafat bu affa şÃ¢hitti



Sen yoktun

Nuh’un gemisindeydi Nurun...

Dalgalar yeryüzünü boğarken

Taprağın bağrındaki su

Gökyüzüyle buluşurken

Ve bu bir ilahi azap derken,

Allah nurunu taşıdı binbir sebeple

Tûfan, nurunu selamladı edeple...



Sen yoktun...

Hz.İsmail’in alnındaydı Nurun
İbrahimî bir dua yükseldi kimsesiz çöllerden

“Rabbimiz” dedi,

“Onlara kendi içlerinden

Senin ayetlerini okuyacak

Kitap ve hikmeti öğretecek onlara,

Onları temizleyecek bir elçi gönder,

Amin dedi on sekiz bin âlem

Nurunla aydınlanan minicik ellerini semaya kaldırarak

Amin dedi İsmail.

Hira Nur dağı amin diyerek ayağa kalktı

Medine’den adı Uhud olan bir amin yankılandı sevr dağında.



Sen yoktun...

Hz.İsa “Ahmed” diye muştuladı seni

Alemlerin efendisi diye sana seslendi.

Artık ben sizinle çok söyleşmem, dedi havarilerine..

Çünkü bu âlemin reisi geliyor...

Bekleyin Ahmed geliyor.

Kainata rahmet geliyor.

Havarilerin yüzünü okşayan,

Ölüleri dirilten bir nefes oldun

Ama sen yoktun...





Sen yoktun Sultânım,

Hz. Abdullah’ın alnındaydı Nurun

Başı eğik gezerdi mazlum

Kuteyle göklerden seni sorardı

Varaka seni arardı semada

Anneler kız çocuklarını hep ağlayarak sevdiler.

Ağlayarak süslediler ölüme...

Ağlayarak hadi dayına gidiyorsun dediler.

Sen yokken,

Canlı canlı toprağa gömülmenin adıydı dayıya gitmek.

Anne yüreğinin çıldırtan çaresizliğiydi.

Ve yavrusunun ölüme gidişini seyretmesiydi...

En son çocuk atılırken çukura

Annesinin suretinde bir melek tuttu onu

Ve tebessüm ederek hira nur dağını gösterdi.

Melekler süslüyordu hirâyı.

Efendisine hazırlanıyordu cebel-i nur,

Efendisine hazırlanıyordu mekke.

Âlem Efendisine hazırlanıyordu

Kainatın gözü Hz. Aminedeydi.

Toprak yalvarıyordu rabbine,

Allahım gönder artık diyordu.

Gel diye ağlıyordu mazlumlar, gözleri semada





Ve bir gelişin vardı ya rasulallah,

Bir inişin vardı yer yüzüne...

Önünde cebrail!

Ardında yalın kılıç melekler!

Bir inişin vardı yer yüzüne...

Yetimler en huzurlu geceyi geçirdi belki de

Öksüzler annelerine sarıldı doya doya.



Sonra bir sessizlik kapladı seher vaktini.

Herşey sus pus olmuştu.

Hadi diyordu yıldızlar, Hadi diyordu ay!

Kainat bir isim duymak istiyordu.

Ve bir ses yükseldi Âmine’nin evinden;

Muhammed!

Karanlıklar aydınlığa bıraktı yerini.

Muhammed!

Melekler öptü o nurdan ellerini.

Muhammed!

Seni yaratan Allah’a kurbânız ey dürri yekta!

Sana o adı veren rahmana kurbanız





Artık sen vardın

Susuz topraklara rahmet indi seninle

Annenden sonra anne halime sevindi seninle

Yağmura mı ihtiyaç var?

Kaldır şehadet parmağını,

Yağmurları salsın Allah.

Sonra tut ağacın yaprağını,

Köklerini çıkarttırıp yanında yürütsün Allah.

Yeterki sen iste,

Sen iste yarasulallah

Deki ben kimim?

Dağlar, taşlar dile gelsin,

Dilsiz çocuklar ellerinden tutup,

Ente Rasulullah desin.



Sen vardın

Bedir kârdı,

Uhut dardı

Hendek yârdı.

Yiğitlerin vardı.

Ölmek için yarışan yiğitler...





Hele bir enesin vardı senin.

Enes bin malik...

Uhut’ta öldüğünü duyunca arkadaşlarına,

Niye burada oturuyorsunuz diye sormuştu.

Onlar da

“Allah’ın Rasulü öldürülmüş deyince

Enes kükremiş:

“ Peki o öldükten sonra yaşayıp da ne yapacaksınız?

Kalkın ve O’nun gibi ölün! Demişti.

Ve savaşın en yoğun olduğu yerde şehit düşmüştü.

Hem de ne şehit ey nebi!

Vücudu yaralardan tanınmaz haldeydi.

Kızkardeşi ancak parmaklarından tanıdı onu...



Musab Bin Umeyr’in vardı senin.

Uhut’ta sancağını taşıyan.

Öyle bir aşkla sana bağlıydı ki

Allah o gün melekleri Musab’ın suretinde indirdi.



Ebu hureyren vardı...

Acıkınca mescidin önünde durur sana bakardı.

Sen anlardın,

Ya Ebâhir gel! Derdin.





Ve sen gittin...

Bir gidişle gittin

Ardında hüznün kaldı.

Hasretin kaldı göklerde.

Bilal ezan okuyamaz oldu

Ne zaman teşebbüs etse

Muhammed rasulullah demeye

Dizleri üstüne çöker, kendinden geçerdi.



Sonra günler ay,

Aylar yıl oldu.

Ve asırlar oldu

Sensizliğe açtık gözlerimizi.

Ama sen bırakmazsın bizi.

Sen varsın ey şehitlerin sultanı

Sen varsın!

Bir şehit bile ölmezken

Sana nasıl yok deriz.

Ebutalip şama giderken devesinin önüne geçip

Beni burda kime bırakıp gidiyorsun demiştin.

Ne anam var ne babam...

Ebutalip bırakmamıştı bu yüzden .





Sensizliğin ızdırabıyla inleyen ümmetini kime bırakıp gidiyorsun Ya Rasûlallah!

Bırakma bizi ki; Allah;

Sen onların içindeyken onlara azab edecek değiliz buyuruyor.

Bırakma bizi!

Hayatı seninle öğretti Rahman.

Kulluğu seninle tanıdık.

Duayı senden öğrendik sevgili!

Hz Ömer umre için senden izin isteyince,

“Kardeşcik” dedin ona,

Kardeşcik, duanda bana da yer ayırır mısın?

Bizler Ömer değiliz ama

Bütün dualarımız senin için



Ey Rabbimiz!

Rasulünü anışımızdan haberdar et!

O’na binler salat, binler selam!

Habibine Makam-ı Mahmut’u ver

O’na vesileyi lutfet.

O’nu refik-i Âlâya yükselt

Bizi de affet

O’nun hatrına affet

Zatının hatrına Affet.

Medine'nin Gülü

Andım yine Seni her şey yâdımdan silindi,
Hayâlin gönlümün tepelerinde gezindi;
Bu bir serâp olsa da hafakanlarım dindi..
Andım yine Seni her şey yâdımdan silindi.

Keşke hep aşkınla oturup aşkınla kalksam,
Rûhlar gibi yükselip de ufkunda dolaşsam;
Bir yolunu bulup gönlünden içeri aksam..
Keşke hep aşkınla oturup aşkınla kalksam.

Anlasam, vuslata ne zaman ferman gelecek?.
Hicranla yanan gönlüm durmadan inleyecek;
İnleyip en taze hislerle hep bekleyecek..
Anlasam, vuslata ne zaman ferman gelecek?

Kalbim bir güvercin gibi titrerken adından,
Ne olur Sana ulaşmam için kanadından;
Bana bir tüy ver, pervaz edeyim hep ardından..
Kalbim bir güvercin gibi titrerken adından.

Ey kupkuru çölleri Cennet’e çeviren Gül;
Gel o bayıltan renklerinle gönlüme dökül!
Vaktidir, ağlayan gözlerimin içine gül!.
Ey kupkuru çölleri Cennet’e çeviren Gül!

Mecnûn gibi arkanda koşan kulun olayım,
Bir kor saç içime ocaklar gibi yanayım;
Sensiz geçen bu acı rüyâdan kurtulayım..
Mecnûn gibi arkanda koşan kulun olayım..

Aklım uzakta kaldığı günleri saymakta,
Rûhuma sisli-dumanlı bir kasvet yaymakta;
Göster çehreni ki, güneş gurûba kaymakta..
Aklım uzakta kaldığı günleri saymakta...

Son demde hiç olmazsa gurûbum tulû olsun,
Gönlüm ufkunun en taze renkleriyle dolsun;
Her yanda tamburlar çalınsın; neyler duyulsun..
Ne olur, hiç olmazsa gurûbum tulû olsun..!

Seni Seviyorum
DüşÃ¼ndüğümde, Seni,beni,ikimizi, Her seferinde
Başka bir bilmece, Zamanın ötesinde, Bir boyut olsan

SENİ TUTAMASAM, SENİ GÖREMESEM
SENİ TUTAMASAM, SEVEMESEM

Peşinden koşarken, İçten,derinden, Masum bir duyguydu bu
Gelen kalbimden, Yaptıklarından sonra, Giden kalbimden

SENİ TUTAMASAM, SENİ GÖREMESEM
SENİ TUTAMASAM, SEVEMESEM

gecenin yarısında, yalnız kaldığımda, aklımdan geçenleri, silmek uğruna, uzandım umarsızca, karanlığın kollarına

GÃœNEŞİN OLSUN
Güneşin olsun gönlünde
Kar bile yağsa
Ya da fırtına olsa
Gök bulutlarla
Dünya kavgayla dolsa
Güneşin olsun gönlünde
O zaman gelsin ne gelirse
Doldurur ışıklarla
En karanlık gününü
Bir şarkın olsun gönlünde
Sevinçli ezgilerle
Seni günlük tasalar boğsa bile
Bir şarkın olsun dudaklarında
O zaman gelsin ne gelirse
Yardım eder atlatmaya
En yalnız gününü
Başkaları için de bir diyeceğin olsun
Tasada ve bunalımda
Ve seni mutlu edecek herşeyi
Söyle onlara da
Bir şarkın olsun dudaklarında
Yitirme sakın cesaretini
Güneşin olsun gönlünde
Ve herşey iyi olacak


Cesar FLEISCHLER

SEN Yoksun...
Yoksun sen artık..
Yokluğunda kaybolmuşum,yitirdiğim kendimle sevişmiş,hiçliğin denizinde boğlmuşum
Yoksun sen artık..ve hiçbir zaman da olmayacaksın.bu akıp giden gözyaşlarımı hiybe ettim ben sana,kurban ettim kendimi bir koca yalana...sen..yoksun...
Sen yoksun,ben de yokum.yokluğun dehlizindekaybaolmuşum.bir sarmaşık gibi dolanmış etrafıma anılar.kesip çıkamıyorum içinden.ne yapsam boş..onlar içime işlemiş çünkü...
Gündüzlerime sığmıyorsun,yetmiyor sana uyanık olduğum saatler.seni anmaya,hatırlamaya..
Ãœzmüşsün beni,kırmaışsın.ama istemezsin bilirim.hiç istemedin bunları.hayat Sensizliği bahşetti bana.sağolsun beni pek sever beni..al dedi,senin payına düşen bu..
Aldım.ruhumun en ince en zayıf,en şefkatli ama en gururlu yerine koydum.olmadı..uymadı..sensizliği koyacak yer bulamadım
Elimde öylece..kalakaldım..
Sen yoksunn..
Ben de yokum..
Koca bir hiç dünya
Ne varoluşlar,ne ölümler ne yokoluşlar..hiçbirşey yokartık.hepsi koca bir hiç.sahi Nedendi ölümler?nedendibu hayat,bu dünya?
Neden vardın sen ve neden yoksun artık??
Sahi özlem neydi?hasret?
Yokluk bu muydu?yokluğun..
Herşeyi silip süpürüp gittin..
Herşey ve hiçbirşey de yok artık..
Sahi sen niye gittin?

Ben sana mecburdum
Tüm İlhan'cılar gibi..
Anlayamadın,göremedin..sevgimin sana rağmenyaşayabileceğini bilemedin..
Koca bi yalana sıkıştı herşey ve patlattı kendini.her sıkışan şey gibi..sonra koca bi yıkım kocaman bi toz bulutu..

gittiklerinde...
sen de çoktan gitmiştin
ardında ne bir not bıraktın,ne de bir paket,mektup..hiçbirşey..
ağlama dedin,dayanamam..ben de dayanamadım.ağladım.olmadığın her günün anısına,hergün ağladım..
sen bilmedin bunları,dayandın...ama ben yapamadım,hiç yapamadım..
yokluğun omuzlarıma çöktü
sen gelmedin..

Hayat.........
Veresiye bile ümit yoksa sende ; bende göğsünde açılan gonca gül misali çalarım,,,ömrümden çaldığın gibi…

Gözyaşıma ilaç bir beyaz mendil uzattın diye derman mı oldun yani…

Bak ”Hayat” senden geçerim…Ne bir ceketim var askılığında ne bir alyuvarım damarlarında..Bir tek kapında günlerim…Ben senden geçerim geçmesine de,,mahşer de yüzüme baktığında ne diyeceksin diye,geleceğin güne kadar beklerim,, beklerim…

i like ''sen yoktun''for the messenger....its really written and readig in heart....thx

a different thing on tc....

Ne dediğini anlasam??Bana yorum yazmazsan sevinirim kardeşim...Hiç moralim iyi değil canım sıkkın,uğraşamam...Saol...

Umut Yaprakları
Öyle bir ilk yaz ol ki korkut yaprakları,
Öyle bir son yaz ol ki tut yaprakları,
Sararıp dökülürken güz rüzgârlarında
Ardında savrulsunlar, unut yaprakları.
Sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar
Seninle yeşerdiler, seninle soldular..
Olsunlar senden sonra da umut yaprakları..