İNSAN SEVDİĞİ YERE GİDER

                                    Lina Drory için

Yalnızlık bir kaç santimetre ötemde
Uzansam dokunacağım
Çok  bilinmeyenli bir denklem  bu yaşam
Ben yalnızlığı severim
Bir akşam vakti vapur iskelesindeki sevgili yalnızlığı
Büyükada’da düşler kahvesindeki yalnızlığı
Ben küçük bir kız çocuğu
Resimlerde  meyveli dondurma yiyen bir kız
Ya da pasta ile birlikte limonata içen kırmızı eşarplı kız
İstanbul’dan yolcu  vapurları geliyor
Yapayalnız yolcu vapurları

Anıları  yudum  yudum içiyoruz
Akşam oldu mu hanımeli kokan küçük evimizdeyiz
Bahçemizde kedim
Kapıda beyaz yeleli atım
Havada yaz kokusu
Aşağıda salkım gibi deniz
Yukarıda çam ormanı

Sanki ben verandada salıncaktayım
Büyük babam kahve sohbetinde
Yumak yumak öyküler
Hüzünlerle süslenmiş anılar
Bir öyküye dönüşmüş payton
Anılaşmış iskele caddesi
Kahvelerde iskambil oynayan kadınlar
Sabah vakti denize açılan balıkçılar
Denizi uyandıran martılar
Yaşanan yorgun  bir günün ardından birdenbire inen akşam

İnsan bu akşam vakti nereye gider
İnsan sevdiği yere gider
Sevildiği yere

Düşün ki Bursa’dayım
Altıparmak’ ta evimizde
Kestane kokan sokağa bakan evimizde
Az ileride kalabalık Bursa Fuarı
Havada Uludağ’dan gelen kar taneleri
Sanki içimde anlatılmaz Bursa  akşamları
İçimde geçmiş yılların sevgili hüznü
Bir küçük kız mavi pançurlu evinden  el sallıyor
Büyük baba Luna’ya sevgi sözcükleri gönderiyor
Bu akşam vakti ne kadar hüzünlüyüm böyle
Bursa’da bu akşam vakti havada bir kömür kokusu var
Bir laciverd kış  gecesi başlıyor
Uludağ’da kar var
Kalbimde  Büyükada

Hep böyle başlar özlemler
Sevgiler bir çift kuş olur uçar
Bu yaşamda her şey bir yalan
Duygular kar fırtınası
Ben böyle bir akşam vakti doğdum Bursa’da
Düşün ki Ayla adında küçük bir kızım
Ya da Lina
Ben nereye giderim bu akşam vakti bir başıma
Büyük baba Luna’ya gider
Sen Uludağ’daki ateşe
Lina mavi boyalı küçük eve
Ayla’yı desen onu anne babası bekler
Beyaz pançurlu kır evinde

Birazdan gün doğacak
Tel-aviv’de  Akdeniz gülü gibi bir sabah başlayacak
Ben yine  neler düşüneceğim
Ne demezsin
İstanbul çok yaşlı güzel pasaklı bir  kadın
Büyükada bir prensesin gizli  bir deniz ülkesi
Bursa Uludağ’ın düşünde bir  kar topu
Akdeniz laciverd bir sevda

İnsan bu akşam vakti nereye gider
İnsan sevdiği yere gider
Sevildiği yere

Ö.G.

A PERSON GOES TO THE PLACE HE LOVES

                                                          To Lina Drory

Loneliness is a few centimeters in front of me
If I reach out I’ll touch it
This life is a very unknown equation
I like the loneliness
The dear loneliness in evening time at steamboat pier
The loneliness in Büyükada’s dream café
I’m a little girl
A little girl eating ice cream in photos
Or a girl with a red scarf who is having lemonade with a cake
Passenger boats are coming from Istanbul
All alone passenger boats

We are drinking the memories sip by sip
When evening comes we are in our honeysuckle scented little house
My cat in our garden
My white maned horse at the door
A scent of summer in the air
Below a sea like a cluster
Upwards a pine forest

It’s as if I am on a swing at the porch
My grandfather is chatting at the café
Balls of wool of stories
Memories decorated with sadness
A phaeton transferred into a story
The pier avenue been remembered
Women playing card games in cafés
Fishermen go out to the sea in morning time
Seagulls waking up the sea
A night that falls suddenly after a tired day that was lived

Where does a person go at this evening time?
A person goes to the place he loves
To the place he is loved at

Think that I’m in Bursa
In our house in Altıparmak
In our house that views the chestnut smelling street
Just in front the crowded Bursa fair
In the air snow drops that came from Uludağ
As if indescribable Bursa nights inside me
Inside me the beloved sadness of past years
A little girl is waving her hand from her blue shattered house
Grandfather is sending words of love to Luna
How sad I am this evening time
This evening time in Bursa there’s coal smell in the air
A dark blue winter evening is starting
There is snow on Uludağ
Büyükada in my heart

Yearning always starts this way
Loves become a pair of birds and fly
In this life everything is a lie
Emotions are a snow storm
I was born in an evening like this in Bursa
Think that I’m a little girl named Ayla
Or maybe Lina
Where do I go in this evening time alone
Grandfather goes to Luna
You go to the fire of Uludağ
Lina to the blue painted little house
If you say Ayla, her parents wait for her
In their white shattered country house

In a while day will rise
A morning like a Mediterranian rose will rise in Tel-Aviv
What will I think again
What don’t you say
Istanbul is an old untidy beautiful woman
Büyükada is a hidden sea country of a princess
Bursa is a snow ball in the dream of Uludağ
The Mediterranian is a dark blue passion

Where does a person go at this evening time?
A person goes to the place he loves
To the place he is loved at

By Ö.G.
Translated by Ayla (TLC)