|
CONJUNCTIONS
In Turkish the conjunctions can be grouped into 3 category etymologically ;
1. Foreign origin conjunctions ; [ This type of conjunctions come from Arabic and Farsi languages by the influence of Islamic culture.]
adeta, aksi halde, aksi taktirde, amma, ama, amma
ki, bilakis, binaenaleyh, esasen, fakat, galiba, hakikaten, mamafih, nihayet, vakıa,
velhasıl, yani, zaten, zira; bari, çünkü, eğer, gerçi, güya, hem ... hem, hiç, kah ... kah,meğer, meğer ki, ya ... ya.. etc..
2. Mixed forms [ This type is formed by more than one language mixed together] such as ;
Arabic-Farsi -----> bel + ki =====> belki [may be, perhaps]
Farsi - Arabic - Turkish ----> hiç + şüphe + siz ===> hiç şüphesiz [without doubt, undoubtedly]
Turkish -Farsi ----> demek + ki ===> demek ki [so, thus , therefore]
belki, belkim, bilmem ki, canım, demek ki, hiç olmazsa,
hiç şüphesiz, hiç yoksa, meğer ki, meğerse, nasılsa, ne var ki, öyle ki, sadece, sanki,şu
kadar ki,şüphesiz, ya ... veya, ya ... veyahut, yok canım, ..etc
3. Turkish conjunctions. [There are so many of them] the main ones are ;
açıkçası,ancak, anlaşılan, arkasından, ayrıca, bak, bakalım, bakarsın, bereket versin, besbelli, bile, bilemedim, bir ... bir, bir de, böylece, böylelikle, bununla birlikte, da, dahası, değilmi?, derken, doğrusu, doğrusunu istersen, dolayısıyla, gerek ... gerek, hele, ile,ister
... ister, kısacası, nasılsa, ne demek, ne ... ne, nedense, neredeyse, nitekim, olsa olsa,
oysa, öncelikle, sakın ola, söz gelişi, Şöyle dursun, üstelik, yine, yoksa vb
|
