Merhaba arkadaşlar!

Türkçe pratik yapmak istediğim için, buraya geri döndüm. Türkçemin düzelmesini umarım.

Yarın dostumla Leiden´i gezeceğim. Leiden Hollanda´nın batısındaki, oldukça büyük olan bir şehirdir. Eski de. Trenle oraya gideceğiz, çünkü arabayla gitmek çok fazla zor; yollar kalabalık ve batıda park yerleri pahalı. Ayrıca, yolculuk trenle ikimiz için rahat olacak. Trende dinlenip manzaraya bakacağız.

Dün işimdeydim; İngilizce öğretmeni olarak çalışıyorum. Her yıl, ocakta, bir "açık gün" var. Demek ki öğrenciler, yeni okullarını seçmek için, anneleriyle ve babalarıyla okuluma gelir. İki ay sonra seçimlerini yapacaklar. İnşallah okulum için seçecekler!

Aslına bakılırsa, ne söylediğimi bilmiyorum. Hayatım bazen enteresan değil. Aslında sıkıcı! Gündüz, işime gittikten sonra eve gelip dostumla yemek yerim. Akşamda televizyona bakıp yatağa gideriz. Evet, diğerler gibi yaşıyoruz. Fakat, haklı olsam birkaç ay sonra tatile gideceğiz; elbette, nereye gideceğimizi bilmiyoruz. Göreceğiz.

Evet. Başka şeyler var - dostum bir köpek almak istiyor, mesela - ama önmeli değiller. Başka bir deyişle, şimdi yazmayı duruyorum.

Görüşürüz!

Merhaba! Tekrardan hoş geldin!

Türkçen çok iyimiş. İzin verirsen bazı kısımları düzeltmek istiyorum.

Green: Correct, but not idiomatic.

Red: Incorrect.

Blue: Suggested by me.

Leiden Hollanda´nın batısındaki, oldukça büyük olan bir şehirdir. Eski de. Trenle oraya gideceğiz, çünkü arabayla gitmek çok fazla zor; yollar kalabalık ve batıda park yerleri pahalı. Ayrıca, yolculuk trenle ikimiz için de rahat olacak. Trende dinlenip manzaraya bakacağız.

We use -ki like that when we separete two or multiple things from one another. Ex: "Şehrin batısındaki dükkan." For simple adjectives like "büyük", we don´t need "olan". We use it for verbal adjectives. Ex: "Binayı yapan kişi." (Person who built the building.) If you wanna say "too hard", you can say "aşırı zor" or "acayip zor", but they´re not very formal. İkimiz = two of us. İkimiz de = both.

Dün işteydim işimdeydim; İngilizce öğretmeni olarak çalışıyorum. Her yıl, ocakta, bir "açık gün" var. Bu "açık gün"de Demek ki öğrenciler, yeni okullarını seçmek için, anneleriyle ve babalarıyla okula okuluma gelirler. İki ay sonra seçimlerini yapacaklar. İnşallah benim çalıştığım okulu seçerler!

I have no explanation for "işteydim", we just use it like this.  I realise you wanted to explain the "açık gün", but it doesn´t go in that context. "Demek ki" is more like "it turns out that..." When you say "okuluma" it sounds like you own the school.  Don´t forget the plural suffix for humans. Again, "okulum" hits the ear wrong; either you have to be a student there or the owner to say that; or maybe if you have a strong attachment to where you work, it might be acceptable; you should get a second opinion on that.  

Aslına bakılırsa, ne söylediğimi bilmiyorum. Hayatım bazen enteresan değil. Aslında sıkıcı! Gündüz, işime gittikten sonra eve gelip dostumla yemek yerim. Akşamda da televizyona bakıp yatağa gideriz. Evet, diğerleri gibi yaşıyoruz. Fakat, sanırım haklı olsam birkaç ay sonra tatile gideceğiz; elbette, nereye gideceğimizi bilmiyoruz. Göreceğiz.

I´m not sure what you mean by "dost", but it´s a very ambigious term. We rarely use it as "friend" and it can also mean "mistress, concubine" in colloquial language, but as a derogatory term. If you´re talking about a roommate, you can use "ev arkadaşı", if it´s a friend "arkadaş", if it´s a partner with no legal attachment you can say "sevgilim" and if it´s a spouse, say "eşim" or "kocam/karım". Don´t forget to seperate your -de -da when you need to. A good rule of thumb is: when you remove the -de from the sentence, if it still makes sense, you seperate it. I think you wanted to say "if I´m right" there, but we have no such idiom in my knowledge; so "sanırım" works best there IMO.

Evet. Başka şeyler de var - dostum bir köpek almak istiyor, mesela - ama önmeli şeyler değiller. Başka bir deyişle, şimdi yazmayı bırakıyorum duruyorum.

Again, I can´t really explain why, but that statement certainly needs "-de" there. You don´t conjugate the verb in third person plural for things. "Bir şeyi durmak" doesn´t exist; "bir şeyi durdurmak" does, but it doesn´t go in this context. Bırakmak is the best I think.

Hope it was helpful,

-Jansay