O  İNSANLAR

O insanlar yalnızca radyo dönemini yaşadılar

Postanelerden damgalı pullarla mektup gönderirlerdi

Telgraftan bile haberleri yoktu

Hiç televizyonları olmadı

Bilgisayarları, cep telefonları hiç olmadı

İnternet bir hayal dünyasından da uzaktı

Bir lokantada güzel bir yemek yemediler

Kafe diye bir şeyin farkında bile değillerdi

Özel arabaya, uçağa hiç binmediler

Yabancı bir ülkeye gezi yapmak akıllarına bile gelmedi

Alışveriş merkezi diye ancak çarşıyı bilirlerdi

Bir de mahalle manavını bakkalını

Bir de mahalle kunduracısını marangozunu elektrikçisini

Onlar için akşam iş dönüşü sohbet ve dinlenme yeri mahalle kahvesiydi

Onların hayaller bile olmadı

Gökyüzünde yalnızca tatlı ay ışığını görürlerdi

Bir de salonda yanan gaz lambasını

Yaşamları bir roman gibi başlar bir şiir gibi sürerdi

Dünyaları binbir gece masallarıydı

Hep güzeller güzeli prensesi anlatırlardı

Bir de iyilik ve dürüstlük örneği prensi

Tek katlı bahçeli evleri kerpiç ve ahşaptı

Sokağa bakan mavi badanalı pencereleri vardı

Çeşmeleri bahçelerindeydi

Odalarında takım takım mobilyeler yoktu

Birkaç kanepe koltuk sandalye ve karyola yeterdi

Yaşamları huzurlu ve mutluydu

Evlerinin bahçelerinde dut erik incir nar iğde kiraz ağaçları yetişirdi

Esen rüzgarlar yağan yağmurlarla birlikte kiremitleri yosun tutmuş avlu duvarları üzerinden geçerek bin bir renkli çiçeklerin kırmızımsı koruklu asmaların ve pencerelere uzanan sarı-beyaz hanımelilerin kokusu ile kuşların şiirsel türküsünü dalga dalga mahalleye yayardı

Akşamüstleri komşular arasında çaylı kahveli fallı masallı limonatalı börekli revanili  baklavalı kapı önü sohbetleri yapılırdı

Zaman mutlu bir ırmak gibi akar giderdi

Hüzünlü günlerde odalara kapanıp pançurları kapalı pencerelerin perde arkalarından sokağa ve uzaklara bakıp bakıp elde ıslak bir mendille kısık kısık ağlanırdı

Masalarda üstü işlemeli örtüyle kaplı bir sürahi bulunurdu

Ayrıca bir sandıkta saklı duran sevgiliye yazılımış  kokulu mektuplar vardı

Şimdi bütün bunlar hep hatıralarda artık

Kitaplarda yazılmış mı bilemeyiz

Ama o eski ve güzel evlerle birlikte belki o güzel insanların hatıraları da yok oldu

Son hatıralarıysa siyah beyaz fotoğraflardaki o harikulade sımsıcak ve temiz yürekli güzel  gülümsemelerinde kaldı

ÖG