Another poem by Can Yücel
ÖZLEDİM SENİ..
MISSED YOU...
özledim seni...
missed you...
ayrılık yüreğimi karıncalandırıyor nicedir.
leaving scracthing my heart for so long
beynimi uyuşturuyor özlemin...
mising you is drugging my brain
çok sık birlikte olmasak bile
even though we dont get together often
benimle olduğunu bilmenin
knowing that you are with me
bunca zamandır içimi ısıttığını
is warming inside of me for long
yeni yeni anlıyorum
i understand newly.
Yokluğun,
your absence,
Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sizi olmaktan çıkıp
get out of being a stucked pain into my heart
mütemadiyen bir boşluğa
(appeared) as a continually emptiness
Sabahları seni okşayarak başlamaları
begining to the mornings with caressing you
aksamları her isi bir kenara koyup
in the evenings putting everything aside
seninle baş başa konuşmaları özlüyorum;
but talking with you, i miss them...
oynaşmalarımızı,
our playings
yürüyüşlerimizi,
our walks
sevimli haşarılığını,
your sweet naughtiness
çocuksu küskünlüğünü...
your childish offendings...
Nasılda serttin başkalarına karşı
how you were strong to others
beni savunurken;
while defending me
ve ne kadar yumuşak
and how you were tender
bir çift kısık gözle kendini
with a couple of slitted eyes
ellerimin okşayışına bırakırken
when you leave yourself to my caresses
Gitmeni asla istemediğim halde
Even though i never want you to go
buna mecbur olduğunu görmek
to see that you have to do that
ve sana bunları söylemeden
and without saying you those
''git artık'' demek
to say 'go now'
''beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk
'as soon as you forget me, that soon
kavuşacaksın mutluluğa''
you will meet the happiness'
demek sana nede zor
haw hard to say to you...
seni görmemek ve belki yıllar sonra
not to be able to see you and maybe after years
karsılaştığımızda
when we met
bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden...
to want you to look at me as a stranger...
yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek....
and to deal with my heart that i forbid another love...
CAN YÃœCEL
|