At My Touch It Turns into a Faded Rose (Solgun Bir Gül Dokunuca) by Behçet Necatigil

Solgun Bir Gül Dokunuca	At My Touch It Turns into a Faded Rose
Çoklarından düşüyor da bunca Görmüyor gelip geçenler Eğilip alıyorum Solgun bir gül oluyor dokununca. Ya büyük şehirlerin birinde Geziniyor kalabalık duraklarda Ya yurdun uzak bir yerinde Kahve, otel köşesinde Nereye gitse bu akşam vakti Ellerini ceplerine sokuyor Sigaralar, kağıtlar Arasından kayıyor usulca Eğilip alıyorum, kimse olmuyor Solgun bir gül oluyor dokununca. Ya da yalnız bir kızın Sildiği dudak boyasında Eşiğinde yine yorgun gecenin Başını yastıklara koyunca. Kimi de gün ortası yanıma sokuluyor En çok güz ayları ve yağmur yağınca Alçalır ya bir bulut, o hüzün bulutunda. Uzanıp alıyorum, kimse olmuyor Solgun bir gül oluyor dokununca. Ellerde, dudaklarda, ıssız yazılarda Akşamlara gerili ağlarla takılıyor Yaralı hayvanlar gibi soluyor Bunalıyor, kaçıp gitmek istiyor Yollar, ya da anılar boyunca. Alıp alıp geliyorum, uyumuyor bütün gece Kımıldıyor karanlıkta ne zaman dokunsam Solgun bir gül oluyor dokununca.	It falls off a lot of people, heaven knows, Yet no passerby catches sight of it, I bend and pick it up, At my touch it turns into a faded rose. In one of those big cities He wanders at this or that crowded spot In the country at a far-off place where he is In a hotel room or a coffeehouse; Wherever he goes at this late hour He sticks his hands into his pockets And through cigarettes and pieces of paper It gently slips out and goes, I bend and pick it up, no one materializes At my touch it turns into a faded rose. Or it lingers on the lipstick That a lonely girl takes off On the threshold of another weary night When she rests her head on the pillows Sometimes at midday it cuddles up to me You know it's on that same cloud of sorrows That descends mostly at autumn or at rainfall. I reach out and clutch it, no one materializes At my touch it turns into a faded rose. On hands and lips and desolate inscriptions It gets caught in nets drawn across the night Panting like a wounded animal In anguish, he yearns to escape the net's throes And to run along the roads or the mementoes. Time and time again I take it along, it stays awake all night Stirring in darkness, whenever I touch it At my touch it turns into a faded rose. translated by A. Turan Oflazoglu - Gungor Dilmen

Solgun Bir Gül Dokunuca

At My Touch It Turns into a Faded Rose

Çoklarından düşüyor da bunca
Görmüyor gelip geçenler
Eğilip alıyorum
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Ya büyük şehirlerin birinde
Geziniyor kalabalık duraklarda
Ya yurdun uzak bir yerinde
Kahve, otel köşesinde
Nereye gitse bu akşam vakti
Ellerini ceplerine sokuyor
Sigaralar, kağıtlar
Arasından kayıyor usulca
Eğilip alıyorum, kimse olmuyor
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Ya da yalnız bir kızın
Sildiği dudak boyasında
Eşiğinde yine yorgun gecenin
Başını yastıklara koyunca.

Kimi de gün ortası yanıma sokuluyor
En çok güz ayları ve yağmur yağınca
Alçalır ya bir bulut, o hüzün bulutunda.
Uzanıp alıyorum, kimse olmuyor
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Ellerde, dudaklarda, ıssız yazılarda
Akşamlara gerili ağlarla takılıyor
Yaralı hayvanlar gibi soluyor
Bunalıyor, kaçıp gitmek istiyor
Yollar, ya da anılar boyunca.

Alıp alıp geliyorum, uyumuyor bütün gece
Kımıldıyor karanlıkta ne zaman dokunsam
Solgun bir gül oluyor dokununca.

It falls off a lot of people, heaven knows,
Yet no passerby catches sight of it,
I bend and pick it up,
At my touch it turns into a faded rose.

In one of those big cities
He wanders at this or that crowded spot
In the country at a far-off place where he is
In a hotel room or a coffeehouse;
Wherever he goes at this late hour
He sticks his hands into his pockets
And through cigarettes and pieces of paper
It gently slips out and goes,
I bend and pick it up, no one materializes
At my touch it turns into a faded rose.

Or it lingers on the lipstick
That a lonely girl takes off
On the threshold of another weary night
When she rests her head on the pillows
Sometimes at midday it cuddles up to me
You know it's on that same cloud of sorrows
That descends mostly at autumn or at rainfall.
I reach out and clutch it, no one materializes
At my touch it turns into a faded rose.

On hands and lips and desolate inscriptions
It gets caught in nets drawn across the night
Panting like a wounded animal
In anguish, he yearns to escape the net's throes
And to run along the roads or the mementoes.

Time and time again I take it along, it stays awake all night
Stirring in darkness, whenever I touch it
At my touch it turns into a faded rose.

translated by A. Turan Oflazoglu - Gungor Dilmen

Behçet Necatigil
More poems of Behçet Necatigil

Translated by Unknown

This poem has been read 12630 times.

Go back --- All poems

Turkish Dictionary

Turkish Chat
Open mini chat

New in Forums
Giriyor vs Geliyor. Hoppi: gelmek = to come girmek = to enter or to come in That sai...
Geçmekte vs. geçiyor? Hoppi: ... and ... has almost the same meaning. They are both mean "i...
Intermediate (B1) to upper-intermediate (B... qdemir: ...
Why yer gördüm but yeri geziyorum HaydiDeer: Thank you very much, makes perfect sense!
Etmeyi vs etmek HaydiDeer: Thank you very much!
Görülmez vs görünmiyor HaydiDeer: Thank you very much, very well explained!
Içeri and içeriye HaydiDeer: Thank you very much for the detailed ...
Present continous tense HaydiDeer: Got it, thank you!

Random Pictures of Turkey

Most liked

User Stats
Online users: 185 (0 logged in)
View more user stats