FORMATION

The ‘miş'li geçmiş zaman' of the verb is formed by adding the tense suffix ‘-miş' (-mış, -müş, -muş) to the verb base: ‘anla-mış, gel-miş, ara-mış, çalış-mış, hazırla-mış' etc.

The affirmative verb is formed in three steps as follows:

STEP 1: Remove ‘-mek / -mak' from the infinitive form of the verb:

infinitive: anlamak  →  anla

STEP 2: Add the tense suffix ‘-miş' (-mış, -müş, -muş):

anla  →  anla-mış

STEP 3: Add appropriate personal endings (-im, -sin, - / -iz, -siniz, -ler):

anla-mış-ım, anla-mış-sın, anla-mış  / anla-mış-ız, anla-mış-sınız, anla-mış-lar

NEGATIVE FORM

The negative verb is formed in four steps as follows:

STEP 1: Remove ‘-mek / -mak' from the infinitive form of the verb:

infinitive: anlamak   →   anla

STEP 2. Add the negative particle ‘-me / -ma':

anla   →    anla-ma

STEP 3: Add the tense suffix ‘-miş' (-mış, -müş, -muş):

 anla-ma  →  anla-ma-mış

STEP 4: Add appropriate personal endings (-im, -sin, - / -iz, -siniz, -ler):

anla-ma-mış-ım, anla-ma-mış-sın, anla-ma-mış / anla-ma-mış-ız, anla-ma-mış-sınız, anla-ma-mış-lar

The stres falls strongly on the syllable before the negative ending: anlamamış

INTERROGATIVE FORM

The interrogative verb is formed by adding the interrogative particle ‘-mi'(-mı, -mü, -mu) to the affirmative verb separately.

anla-mış mı-y-ım, anla-mış mı-sın, anla-mış mı / anla-mış mı-y-ız, anla-mış mı-sınız, anla-mış-lar mı

The stress falls on the preceding syllable: anlamış mı

NEGATIVE INTERROGATIVE  FORM

The negative interrogative verb is formed by adding the interrogative particle ‘-mi' (-mı, -mü, -mu) to the negative verb - the way it is added to affirmative verb to form the interrogative verb:

anla-ma-mış mı-y-ım, anla-ma-mış mı-sın, anla-ma-mış mı / anla-ma-mış mı-y-ız, anla-ma-mış mı-sınız, anla-ma-mış-lar mı

Note that in the interrogative and negative interrogative forms the personal endings (except for the third person plural) are attached not to the tense suffix but to the interrogative particle ‘-mi'. The buffer letter ‘y' is required before the first person endings (-y-im, -,  - / -y-iz, -, -).

CONJUGATION TABLE

USE

Note that the time expressions used for the ‘di'li geçmiş zaman' are also used for the ‘miş'li geçmiş zaman'.

The ‘miş'li' geçmiş zaman is:

A   used to indicate that the speaker is reporting hearsay information or acount of events; the actions haven't been  either fulfilled or witnessed by the speaker:

A: Ali bugün okula geldi mi?

B: Hayır, gelmedi. Hastaymış.

A: Neyi varmış?

B: Bilmiyorum. Annesiyle hastaneye gitmişler.

A: Sana kim söyledi. (ie, A asks B the question because he has already noticed that B was just reporting the information.)

B: Sabah kız kardeşi Sibel söyledi.

Geçen cumartesi Ali sinemaya gitmiş. Kendisi söyledi.

Dün gece yarısı Samsun yolunda trafik kazası olmuş. Bu sabah gazetede okudum.

Babamla annem üniversitede tanışmışlar, mezun olduktan sonra da evlenmişler. (ie, the speaker is reporting the account of how her parents met and got married.)

Dün Mert akşam eve gelince yemekten sonra ev ödevlerini yapmamış, televizyon seyretmiş sonra da  ev ödevlerini yapmadan yatmış. (ie, this is not a first-hand acount  of what Mert did until he went to bed after he had come back home yesterday evening. The speaker didn't witnessed himself)

B  used indicate that the speaker is reporting inferred information or what he notices or finds out just before the moment of speaking:

          A: Cep telefonunu kullanabilir miyim? Benimkinin bataryası bitmiş. (ie, the speaker finds that his mobile's battery is flat as he decides to use it.)

          B: Elbette, biraz bekler misin... Aaa! ofiste unutmuşsum. (ie, the speaker finds that he forgot his mobile in the office when he inserted his hand, may be, inside his pocket or hand bag.)

(Öğretmen öğrencisine): Ev ödevini yapmamışsın. (implies that the teacher notices it while checking the student's homework.)

Sular kesilmiş. (implies that the speaker noticed  that when he turned off the tap.)

Seni çok özlemişim. (implies that the speaker realized how much he missed the person in question when he met her.)

Su kaynamış. (implies that the speaker notices it when he goes into the kitchen. The water boiled before the moment of his speaking and he wasn't in the kitchen when the water had started boiling. Otherwise he would have said ‘Su kaynadı.' or, ‘Su kaynıyor.'

C   used with first person singular or plural forms to convey an attitude of patronising, superiority or boasting on the part of speaker. The function of ‘-miş' in this sense can be easily seen within the context:

En zor soruları bilmişim!.. Bu kolay soruyu mu bilemiyeceğim.

Bütün rakiplerimi ilk üç raunda ringe sermişim!..

Biz şu ana kadar kimseye hakkımızı yedirmemişiz!.. Sizden de hakkımızı almayı biliriz.

D  used to express your personal opinion on a completed action. The verb ‘olmak' is usually used:

Saçın güzel olmuş.

Yemekler çok güzel olmuş.

Kahve çok biraz koyu olmuş.

Makyajın abartılı olmuş.

Yemek iyi pişmemiş.

With interrogative forms the opinion of the addressed person is asked:

A: Saçım güzel olmuş mu? / Şaçım nasıl olmuş?

B: Evet. Güzel olmuş.       / Güzel (olmuş).

E  used to say that you don't consider anything likely while reporting it; you just express your disbelief:

Kadir bana borcunu ödeyecekmiş. (implies that the speaker either considers it unlikely or not believes what he has been told. The speaker might have been told either by the Kadir (the debtor) himself or someone else speaking on behalf of the debtor.) Such an expression may be introduced by ‘Güya' (It's as if) to emphasize  disbelief:

A: Kaan bugün işe geç geldi.

B: Neden?

A: Güya 8:15 vapurunu kaçırmış, bir sonraki vapuru beklemek zorunda kalmış (= I don't believe what he said).

F  used to express bewilderment or denial on the part of the speaker on being told or heard an expression in the ‘miş'li geçmiş zaman':

A: Ali sınavda birinci olmuş.

B: Birinci mi olmuş? (implies his bewilderment as he didn't expect Ali to come first in the exam.)

A: Ayşe'ye benden hoşlandığını söylemişsin. (A is telling B what she has been told by Ayşe.)

B: Kim? Ben mi söylemişim? (B is expressing his bewilderment implying that he didn't told her such a thing.)

Other uses of the "miş'li" geçmiş zaman

A  Adding the suffix ‘-dir' to the third person singular and plural forms implies probablity, certainty or hope. It is usually used an adverb or exclamation to emphasize the probablity, certainty or hope:

İstanbul'a çoktan varmışlardır.  (implies ‘certainty')

Toplantı bitmiştir. Gidebilirsiniz. (implies ‘certainty')

Antalya'ya herhalde gitmişsindir. (implies ‘probablity')

Saat gece yarısıa geliyor. Ali çoktan yatmıştır. (implies ‘certainty')

İnşallah kitabımı geri getirmişsindir. (implies ‘hope')

B  Repeating what we have been told in the ‘-miş'li geçmiş zaman' implies that we don't believe what we have been told:

A: Dün seni aramayı unuttum.

B: (Dün beni aramayı) unutmuş!..

A: Seni çok seviyorum.

B: Çok seviyormuş!.. Seven insan böyle mi yapar?

C  Instead of the ‘di'li geçmiş zaman'; the speaker, generally the first person, expresses the action he has fulfilled in the ‘miş'li geçmiş zaman' in order to emphasize the fulfillment of action. The suffix ‘-dir' is usually added to the end to give the sense of ‘certainty':

Dedemi sağlığında her bayramda ziyaret etmişimdir (= ettim).

Onu terk etmeyi düşündüğüm çok anlar olmuştur (= oldu) .

Gençliğimde babamdan hayata dair çok şey öğrenmişimdir (= öğrendim).

A: Benim için tembel demişsin.

B: Demişimdir (= dedim). Ne olacak?