Welcome back, TT! ...in my heart you were always present!

Bir Gece Ansizin Gelebilirim ( one night i may come suddenly)
.
Bu kadar yürekten çagirma beni!
Bir gece ansizin gelebilirim.
Beni bekliyorsan, uyumamissan,
Sevinçten kapinda ölebilirim.

Belki de hayata yeni baslarim,
Içimde küllenen kor alevlenir,
Bakarsin hiç gitmem kölen olurum,
Belki de seversin beni kim bilir.

Kal dersen, daglarca severim seni,
Bir deniz olurum ayaklarinda,
Ask bu özleyis bu, hiç belli olmaz,
Kalbim duruverir dudaklarinda.

Ya da unuturum kim oldugumu,
Hatirlamam belki adimi bile,
Belki de çildirir, deli olurum,
Sana kavusmanin heyacaniyla...

Ask bu, bilinir mi nereye varir,
Ne durdurur özlemini, seveni...
Bakarsin ansizin gelebilirim,
Bu kadar yürekten çagirma beni.
.
Ãœmit Yasar Oguzcan
.
i ll translate later

When searching through my dad's old poetry posters for in his Literature-classroom, I found this one. I am not sure if it's about love or maybe religious, but i'll definitely take the poster with me and I'll dedicate it to my love now:


Glorie door Tom van Deel

Het is weer helemaal genieten.
Zo zou het altijd moeten zijn: licht
en vredig dus, alsof alles ineens
voor altijd en nooit weer is. Geen lengte
van dagen, geen gevoel van
weg te moeten en te huilen. Nooit
gaat meer iets voorbij.


Glory, by Tom van Deel

Yet again it is all to enjoy
This is the way it should be, forever: light
and peaceful, as if everything suddenly is forever and everything is never again. No lengths
of days, no feeling of having to leave and to cry. Nothing will ever pass by again (it's endless).


---

The translation is not that well, but I think it sounds rather good in Dutch.

BEN EYLÃœL SEN HAZİRAN / Me September, You June

Bir eylüldü başlayan içimde
Ağaçlar dökmüştü yapraklarını
Çimenler sararmıştı
Rengi solmuştu tüm çiçeklerin
Gökyüzünü kara bulutlar sarmıştı
Katar gidiyordu kuşlar uzaklara
Deli deli esiyordu rüzgar
Dağılmıştı yazdan kalan ne varsa
Yaşanmamış bir mevsim gibiydi bahar

it was a september that starts inside of me
trees had left his leaves
the grasses had turned into yellow
the colors had faded away, of all flowers
the sky had been covered by dark clouds
trains of birds were flying away
the wind was blowing crazily
it has been ruined what remained from summer
the spring was like a season that never lived

Neydi o bir zamanlar
Sevmişliğim, sevilmişliğim
O heyheyler, o delişmenlikler neydi
Ne bu kadere boyun eğmişliğim
Ne bu acıdan korlaşan yürek
Ne bu kurumuş nehir; gözyaşım
Önümdeki diz boyu karanlıklar da ne
Ne bu ardımdaki kül yığını; elli yaşım

what was those times
i had loved, i had been loved
what was those tempers, overimpulsivenesses
what is that my accepting destiny
what is that heart turns into embers with sorrow
what is that dried river; my tears
What is that long darknesses infront of me
what is that ash amount behind me; my fifty years

Beni kötü yakaladın haziran
Gamlı, yıkık eylül sonuma
Bir ilk yaz tazeliği getirdin
Masmavi göğünle
Cana can katan güneşinle
Pırıl pırıl engin denizinle girdin içime
Çiçekler açtı dokunduğun
Çimler büyüdü yürüdüğün
Ve güller katmer oldu güldüğün yerde

you caught me badly june
heavy with grief, ruined at the end of september
brought a first summer freshness
with your blue blue sky
wiht your sun gives life to soul
with your gigantic shining sea you went inside me
flowers opened where you touched
grasess grew where you walked
and roses doubled where you smiled

Başımda senin kuşların kanat çırpıyor şimdi
Oldurduğun yemişlerin ağırlığından
Dallarım yere değiyor
Güneşi batmadan saçlarının
Bir dolunay doğuyor bakışlarından
Gün boyu senden bir meltem esiyor yanan alnıma
Uykusuz gecelerim seninle apaydınlık
Başım dönüyor, of başım dönüyor yaşamaktan
Ölebilirim artık

over my head, your birds areflapping their wings now
with the weight of the nuts you ripened
my hands are touching ground
without setting the sun of your hair
a fullmoon is rising in your looks
during the day, from you a breeze is blowing to my burning forehead
my sleepless nights are birghtfull with you
i am feeling dizzy, of i am feeling dizzy because of living
i can day now..

Ölme diyorsan; gitme kal öyleyse
Sarıl sımsıkı, tenim ol, beni bırakma
Baksana; parmak uçlarım ateş
Lavlar fışkırıyor göz bebeklerimden
Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan
Benimle meydan oku her çaresizliğe
Benimle uyu, benimle uyan
Birlikte varalım on üçüncü aylara

if you say dont die; Don't go stay then!
embrace me tightly, be my skin, dont leave me
look; my fingers are fire
lavas are springing up from my pupillas
Come now, hold my hands, burn with me
Challenge with me to all desperations
Sleep with me, wake up with me
Let's reach together to the thirteenth months


ÃœMİT YAŞAR OĞUZCAN

I don't think you will
Ever fully understand
How you've touched my life
And made me who I am.

I don't think you could ever know
Just how truly special you are
That even on the darkest nights
You are my brightest star.

I don't think you will ever fully comprehend
How you've made my dreams come true
Or how you've opened my heart
To love and the wonders it can do.

You've allowed me to experience
Something very hard to find
Unconditional love that exists
In my body, soul, and mind.

I don't think you could ever feel
All the love I have to give
And I'm sure you'll never realize
You've been my will to live.

You are an amazing person
And without you I don't know where I'd be.
Having you in my life
Completes and fulfils every part of me.

ThaT's fOr mY BaBY... şÃ¼krü

Akgün Akova - AŞK VE KUYRUKLUYILDIZ

gittiğim bütün hekimler aynı şeyleri söylediler
söz birliği etmişcesine
"aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra"

oysa ne yalan söyliyeyim,
ben yalnızca
bir kuyrukluyıldıza
çarptığımı sanmıştım
yaşamın çıkmaz sokaklarında yürürken
yüreğim bir patlamayla aydınlanınca


LOVE AND A COMET

all the doctors I consulted
said the same thing
- as if they'd planned it:
"you've caught love, a disease
which isn't easy to bear at your age"

whereas I had thought
that I'd simply crashed
into a comet
when my heart brightened up
with a flash
in a blind-alley of life

BİRGÃœN ANLARSIN (you understand one day)


Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişÃ§esine dolar içine.
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu.
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin.
Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için,
Vurursun başını soğuk taş duvarlara.
Büyür gitgide incinmişliğin kırılmışlığın.
Duyarsın,
Ta derinden acısını, çaresiz kalmışlığın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin.
Niçin yaratıldığını.
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini.
Uzun uzun seyredersin aynalarda güzelliğini.
Boşuna geçip giden günlerine yanarsın.
Dolar gözlerin, için burkulur.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın tadını sevilen dudakların.
Sevilen gözlerin erişilmezliğini.
O hiç beklenmeyen saat geldi mi?
Düşer saçların önüne, ama bembeyaz.
Uzanır, gökyüzüne ellerin.
Ama çaresiz,
Ama yorgun,
Ama bitkin.
Bir zaman geçmiş günlerin hayaline dalarsın.
Sonra dizilir birbiri ardına gerçekler, acı.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın hayal kurmayı;
Beklemeyi, ümit etmeyi.
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi.
Lanet edersin yaşadığına...
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın.
O zaman bir çiçek büyür kabrimde, kendiliğinden.
Seni sevdiğimi işte o gün anlarsın.

ÃœMİT YAŞAR OĞUZCAN



*the translation is present here:
http://www.turkishclass.com/poem_116

You are tired,
(I think)
Of the always puzzle of living and doing;
And so am I.

Come with me, then,
And we'll leave it far and far away—
(Only you and I, understand!)

You have played,
(I think)
And broke the toys you were fondest of,
And are a little tired now;
Tired of things that break, and—
Just tired.
So am I.

But I come with a dream in my eyes tonight,
And knock with a rose at the hopeless gate of your heart—
Open to me!
For I will show you the places Nobody knows,
And, if you like,
The perfect places of Sleep.

Ah, come with me!
I'll blow you that wonderful bubble, the moon,
That floats forever and a day;
I'll sing you the jacinth song
Of the probable stars;
I will attempt the unstartled steppes of dream,
Until I find the Only Flower,
Which shall keep (I think) your little heart
While the moon comes out of the sea.

e.e. cummings