Kızıl, yeşil, sarı, kahverengi...sonbahar yaprakları uçuyor /uçuşuyor..ama neden; evet, bugün bulutlu bir gün ama rüzgar yok ki...Kim uçurtuyor sizi, kendime sordum..; "özlem...özlem..özlem"...
Çok şaşırdım; etrafıma baktım, sesin kimden geldiğini görmek için...ama hiç kimse yoktu..
Kim seslenmişti...
Yerden bir yaprak kaldırdım, dikkatlice ona baktım..hmm..sadece bir yapraktır; diğerini aldım ve derin bir nefesle onu kokladım; ve gördüm..bütün yaprakların yüzlerindeki ifadeleri gördüm...hakklıymışlar....özlemleri var...güneşi özlüyorlar, yazı da...
Bir daha kokladım yaprakları; "ben de kardeşim, ben de özlüyorum"....
Birdenbire yaramaz bir rüzgar esmeye başladı...
Sadece Türkçe pratik yapmak için küçük hikayeler yazıyor. 
Ama çevrilirse de itiraz etmez sanırım