Serin bir nisan gününün erken bir saatinde ilk çiçek açmış. Etrafına bakmış,
Kimse yok mu, diye sormuş.
Hiç bir ses gelmemiş.
Uyumuşlar galiba  demiş küçük çiçek .
Uzaktan bir kuş sesi duyulmuş.
Güneş ağır ağır yükseliyormuş. Çiçeği görünce daha fazla toprağı ısıtmaya başlamış.
Küçük çiçek, güneşe bakarak, gülümsemeye başlamış.
Bu ne güzelik, diye güneş sormuş.
Önce, utangaç çiçek başını eğmiş, ama sonra yüksek sesle bağırmaya başlamış,
Haydi kızlar, gelin, güneş burada.
.....ve tüm ağaç birdenbire çiçek açmış

NB. Tunci bey in yardımı için teşekkür ediyorum

Sabah sabah evimden çıktım. Bu saatte şehir hala uyuyor. Sessiz sokaklarda dolaşıyorum. Bir ağacın altında duruyorum. Ellerimi kaldırıp yemyeşil yapraklara dokunuyorum. Gözlerimi kapatıp hayal ediyorum. Düşen pembe bir damla burnuma iniyor. Sonra diğerleri  de - beyaz, pembe. kızıl, yeşil damlalar. Yaramaz bir rüzgar etrafımı sarıp kulağıma fısıldıyor - "Benimle gel, kal" diye......Yağmur mu yağıyor ya da ağaç mı ağlıyor acaba.....

my try but wait for tunci

Ok. I wont check it.

I left my home early in the morning. city still sleeping at this hour. I wandered around the silent streets. I stood underneath a tree.my hands reaching up i am touching the very green leaves.closing my eyes I am daydreaming. a pink drop landing on my nose, then others, white,pink red green drops, a  michievoius wind circling around whispering in my ear, come stay with me its says, is it raining ,or is it the tree crying I wonder

my try again

Elena sanırım çeviri  istemedi.   Sadece  Türkçe pratik yapmak için küçük hikayeler yazıyor.   Ama çevrilirse de itiraz etmez sanırım

Hocam, iş bitmeyecek böyle giderse

O zaman Harpoon bu işe bir el at istersen, zamanın varsa eğer deli´nin çevirisini bi kontrol edebilir misin sana zahmet.

opps a daisy

ha ha nooooooooooooo check it for me please

evettt...haklısın Hocam

elbette hiç bir itirazım yok

buyurunuz (hay hay) 

Kızıl, yeşil, sarı, kahverengi...sonbahar yapraklari uçuyor...ama neden; evet, bugün bulutlu bir gün ama rüzgar yok ki...Kim uçurtuyor sizi, kendime sordum..; "özlem...özlem..özlem"...

Çok şaşırdım; etrafıma baktım, kim seslenmeyi gormek diye...ama hiç kimse yoktu..

Kim seslenmiş...

Yerden bir yaprak kaldırdım, dikkatli ona baktım..hmm..sadece bir yapraktır; diğeri aldım ve derin bir nefesle onu kokladım; ve gördüm..bütün yaprakların yüzündeki ifadesini gördüm...hakklıymış....özlemleri var...ğüneşi özluyor, yazı da...

Bir daha kokladım yaprakları; "ben de kardeşim, ben de özluyorum"....

Birdenbire yaramaz bir rüzgar esmeye başladı...

Çok iyi bir deneme.