I prepared a package to send home for Christmas full of gifts for my family and close friends. I wrapped everything up with little tags and puffy bows and packed it carefully in a box to protect the contents.

 Step two was to actually mail the box. Armed with a list of the contents and extra packing tape Josh and I braved the post office. (I say braved because I find it incredibly intimidating, while Josh seems more indifferent to it.) Our first step in the door we´re met by the security guard waving his metal detecting wand over our box and sending us to a specific line in the back of the building.

We give the clerks the box and the list of contents (which I am dutifully trying to translate to avoid cutting the box open).

 They cut the box open and have us spread the contents across the counter. They are pretty annoyed that everything is wrapped and look at us like we´re trying to make their day worse maliciously. Piece by piece I tell them what is in every package and periodically the man pokes a hole in the wrapping and warns me (translated by a very helpful godsend of a woman next to us) that if anything breaks the post office is not responsible. He then crams everything back into the box, literally crams it, and then quickly tapes the top shut. The box is now sort of domed shaped and he tests the integrity of his taping by jabbing the box to see if it will pop open.

 We´re then told (thank you again translating woman) that we can´t mail the box unwrapped. She takes us next door to buy brown craft paper which the clerk then haphazardly wraps around the box, mostly covering it, and then wildly tapes it all over to secure the paper (more or less) to the box.

 The package now looks like a suspicious, third world, maybe-it´s-a-bomb type of package wrapped in many feet of yellow post office brand packing tape.

 To top it off, it cost over 100 ytl to ship this 4k box.

 article source: http://teachersoffortune.vox.com/profile/

http://www.petentour.com/birgul/religion/ramazan%20dining.htm

Ramazan Meals in the Ottoman Times

The month of Ramazan is not only a time of religious significance but also a chapter of its own in Turkish cultural history. The evening meal known as iftar was marked by its own special customs, family visits where exchanged, and a nation of normally early risers sat up until late or even promenaded in the illuminated streets, visited cafes and watched shadow plays. It was a way of celebrating Ramazan which took its cue from Istanbul, where these customs developed over the centuries. Special delicacies adorned the tables to make up for the deprivation of fasting. By Ali Esad Göksell,
SKYLIFE 01/97

...In A GraveYard Of Those Who Died Long Ago

Closer to the road, the ancient graves
crumble under the weight of time.
Words of love, loss, hope and despair
scattered amongst the un cut grass.
Stone crosses severed and chipped
softened by the damp moss
Sway with unoticed fragility,
Tis not the place for repair.
There are no visitors here anymore,
just observers. They look and shudder-
To remain in a lonely spot, to be concealed
by weeds, to fade into the past.
There are heroes here, half named strangers
visited only by the rains.

Vincent James Turner

Canakkale Batiklari

http://www.turkiye-wrecks.com/lundy02eng.html

Everything in the universe is a pitcher brimming with wisdom and beauty.”

 is a special Prayer Muslims perform only in the month of Ramadan. It is a sunnah of the Prophet (peace and blessings be upon him), which means that it was his practice to perform Tarawih and Muslims are encouraged to do likewise, but it is not obligatory.

http://www.todayszaman.com/tz-web/detaylar.do?load=detay&link=152002

si++ thanks for sharing your music about Fidayda.  Kindly let me know what the song is about. Thanks.

I forgot to give the Turkish translation before, here it is:

1946 yılında Diyarbakır, Karacadağ, Donkuz köyünde başlar bu yaşam öyküsü. Milli aşiretinden, Keleşabdioğulları kabilesindendir. Ailesi göçerdir. Bütün çocukluğu ve gençliği Bingöl, Van, Ağrı, Muş dağlarında hayvan güderek geçer. Yedi kız, yedi erkek 14 kardeştir. Hiç okula gitmez. 18’inde Feride’ye aşık olur. Günlerce süren düğünden sonra, deve üstünde onu evlerine getirir. Yirmisinde askere gider. Türkçeyi askerde öğrenir. Askerlik sonrası, bütün zorluklarına rağmen hayvancılık yapmaya devam eder. Koyunlar, atlar, develer arasında yalçın dağlarda, çadırlarda geçer, göçer yıllar. Bu arada yedi çocuk sahibi olur. Yaşam koşulları, bölgede zorlaşmaya başlayınca, onu ve ailesini yerleşik hayata, göçmeye zorlar. Ve 18 yıl önce Urfa’ya yerleşirler. Uzun yıllar çamaşır ve çorap satar tezgahlar da. Şehre gelen turistler ve dilleri ilgisini çeker. İngilizce öğrenmeye karar verir. Bu koşullarda nasıl olacaktır? Pratik zekası ona yardım eder ve bir yıl boyunca tanıştığı turistleri evinde, ücretsiz olarak ağırlar. Bu surecin sonunda İngilizceyi öğrenmiş ve pansiyonculuğa da karar vermiştir. Böylece, bir rehber olarak ve de pansiyonculuk yaparak geçer yıllar. 2005 yılında da Lonely Planet’te yer alır.
Bu arada torun sayısı 31’i bulmuş ve 32. yoldadır. Eşi Feride’ye hala aşık olduğunu ve geceleri ona sarılıp yattığını büyük bir içtenlikle anlatmaktadır.
Feride abla da hiç okula gitme olanağı bulamadığından, hiç bir dilde okuma yazması yoktur ama ana dili Kürtçe kadar iyi konuşmaktadır İngilizceyi. Türkçeyi ise hiç bilmemektedir. Bu özelliği ile bölgede tanıştığım en ilginç insanlardan biridir.
Bir yıl evvel yeni bir ev satın alıp, adını da “Lizbon Guest House” koyarlar. Ve halen gelen konuklarını güler yüz, sıcaklık ve konukseverlikle ağırlıyor, Urfa ve civarını gezdiriyorlar.
Aziz abi, Sosyal demokrat olduğunu, barışa, kardeşliğe inandığını ama genel affın şart olduğunu dile getiriyor..
Bizleri 4 gün boyunca en iyi şekilde ağırlayan Aziz abiye, Feride ablaya, oğulları Paşa’ya teşekkür eder, mutlu ve barış içinde bir yaşam dilerim.
Urfa’ya yolu düşen arkadaşların konaklama fırsatları olmasa bile, bu aile ile tanışmalarını ve bir bardak çaylarını içmelerini öneririm. İnanın buna çok sevineceklerdir…

Selam ve sevgilerimle.
Kemal Mert

My pleasure, peacetrain!

put your speakers on

http://www.youtube.com/watch?v=cr3ekjORS7I