Part 71

Especially on summer months, it used to be really very pleasant to sit at one of the tables that were placed under the giant trees in its garden and watch the beauty of the park, or to eat supper at nights with the company of the music concert that was played by the very talented music group on the stage built at the garden.
I entered the café and looked around. There weren't many customers. Only elderly people I guessed that were foreigners were sitting at some of the tables. Luda has chosen one of the tables at a more isolated corner of the room. When she saw me she waved her hand. I went near her, I greeted her and after removing my coat, I sat in front of her. The poor girl was looking really bad. Her deep blue eyes have turned red, purple circles surrounded her eyelids. She looked as if she had passed the night crying without sleep. I forgot the health inquiry stuff and got to the point immediately:
- What happened, Luda? What's going on? Anything bad happened?"
The young woman held my hand and answered in a crying-like voice:
- Yes, Mr. Fatih, something very very bad happened."
As soon as she finished her words, tears began to flow from her cheeks. I was confused about what I was supposed to do. I handed one of the napkins from the table and said:
- Please calm down a little, Luda! Will you tell me what it is? If I know what the problem is, maybe I can be helpful."

Part 72,
-Lütfen biraz sakin ol, Luda! Ne olduğunu bana da söyler misin? Problemin ne olduğunu öğrenirsem, belki yardımcı olabilirim.” dedim. Bu arada diğer müşterilerin masalarına doğru bir göz attım. Tanrı’ya şÃ¼kür, herkes kendi halinde, sohbetlerine devam ediyordu. Kimse, bizim içinde bulunduğumuz garip durumumuzun farkında değildi. Luda, verdiğim peçete ile gözlerini kuruladı. Tam konuşmaya başlayacaktı ki bir garson geldi, tepemize dikildi ve bana bakarak:
-Ne alırdınız efendim?” diye siparişimi sordu. Bir an önce onu başımdan savmak için soğuk bir ses tonuyla:
-Çay istiyorum.” dedim. Ama adam, pişkin bir tavırla konuşmaya devam etti:
-Çayın arkasından, başka bir şey daha alır mıydınız, efendim?” Sinirlenmeye başlıyordum artık. Gözlerinin içine dik dik baktım ve:
-Hayır. Şimdilik başka bir şey istemiyorum. Eğer istersem, sizi çağırırım. Şimdi, lütfen çayımı getirir misiniz?” dedim. Adamın yüzündeki gülümseme bir anda kayboldu. Ciddileşerek, başını eğdi ve:
-Pekala efendim. Nasıl arzu ederseniz..” diyerek yanımızdan ayrıldı. Tekrar Luda’ya döndüm. Soran gözlerle kendisine baktığımı görünce, yanındaki sandalyede duran çantasını açtı ve çıkardığı bir kağıdı bana uzattı. Bu, Amerikan Ãœniversitesi rektörlüğüne hitaben yazılmış resmi bir yazıydı. Altına baktım. Şahid’in adı ve imzası vardı. Merakla yazıyı okumaya başladım:

Part 72,

Please calm yourself a little Luda! Will you tell me what happened?
If I learn what the problem is maybe I can help I said
In this time/In the meantime I threw a straight glance at the clients table.
Thanks to God everyone kept to themselves, the small chit chat continued.
Who, inside of us could find these strange circumstances an unawareness.
Luda, I gave a napkin to wipe your eyes.
The whole conversation started when a waiter came started to clim and looked at me:

"What would you like?" they asked because of the order
A moment before to rid him from my head in a cold tone "I want tea" I said.
But the man in a brazen manner continued to speak:"Your tea with your friends, would you like anything else?"
From here on I began to get annoyed/irritated. I looked into your eyes angrily and
No. Right now i don;t want anything else. If i want I will call you. Now please can you bring the tea? I said. The man lost the smile from his face.
Seriously and bent
"Ok as you wish" and exited/left us.
Again I turned to Luda
It appeared I was gazing into inquiring eyes, nearby in the chair a lingering purse/handbag opened and a paper escaped far from me.
This book was written by American University's rector/president's book it wrote
I looked at the author.Sahid's name and signature were there. Curiously I started to read the writing.


my attempt

Part 72

- Please calm down a little, Luda! Will you tell me what it is? If I know what the problem is, maybe I can be helpful." I said. At the meanwhile I took a glance on other cusomers' tables. Thanks God, They were all busy with themselves, continuing their chats. No one was aware of the strange situation we were in. Luda wiped her eyes with the napkin I gave her. She was just about to start talking, when a waiter came, planted himself right beside us and looking at me, asked for my order saying:
- What would you like sir?" In order to get rid of him as soon as possible I said with a cold voice tone:
- I would like some tea." But the man continued in a shameless manner:
- Would you like something else after the tea sir?"
I was already beginning to get annoyed. I looked angrily into his eyes and said:
- No. For now I don't want anything else. If I want, I'll call you. Now, would you please bring my tea?"
The smile on the man's face disappeared at once. He lowered his head turning serious and left us saying:
- Fine sir, as you wish."
I turned to Luda again. When she saw that I looked at her with asking eyes, she opened her bag that was standing on the chair beside her and handed the paper she got out of it to me. That was an official writing, addressed to the American University rectorate. I looked at it's bottom. It had Shahid's name and signature. I began to read it curiously:

reading your's helps me to realise where I'm going wrong..thanks its so good to see the difference

Part 73,

10.03.2002
“Kırgız-Amerikan Ãœniversitesi Rektörlüğüne

Çok önemli şahsi sebeplerim dolayısıyla Ãœniversitenizdeki görevimden acilen ayrılmak zorundayım. Eğitim-öğretim döneminin ortasında, ani ayrılığımın ortaya çıkaracağı muhtemel rahatsızlık yüzünden özür dilerim.
İstifamın kabulünü arz ederim.

NOT: Son aya ait maaşımın Yabancı Diller Bölümündeki ihtiyacı olan öğrencilere verilmesi sağlanırsa,müteşekkir olurum.
Dr. Şahid Uluğbekzade“

Kısa yazıyı okuyup bitirdiğimde, tam manasıyla şok olmuştum. Sanki bir anda muhakememi yitirdim. Ne söyleyeceğimi bilemez hale geldim. Aptallaşmıştım. Öylece, Luda’nın yüzüne bakakaldım. Neden sonra, biraz kendimi topladım ve:
-Nedir bu, Luda? Şahid, durup dururken niye istifa etti ki? Saçmalık bu! Yahu deli mi bu adam? Bana bile bir şey söylemedi bu konuda.. Kimseye bir şey söylemeden neden istifa etti ki?” diye art arda sorularımı sıralamaya başladım. Zavallı Luda, sorularımın cevaplarını bilmediğini ifade için sadece başını iki yana sallamakla yetiniyordu. Acaba, Şahid’in İran’daki ailesinin başına kötü bir şeyler mi gelmişti? Ama bildiğim kadarı ile annesi de babası da hayatta değildi. “Peki kardeşleri var mıydı, Şahid’in?” diye düşÃ¼ndüm. Bu konuda daha önce hiç konuşmadığımızı hatırladım. Allah Allah! Yahu bu adam, neden istifa etmeye karar vermişti? En iyisi hemen kendisini bulmak ve bu beklenmedik kararının sebeplerini ondan öğrenmekti. Luda’ya baktım. Başını önüne eğmiş, üzgün ve dalgın oturuyordu:

Part 73

March, 10 2002
To Kyrgyz- American University Rectorate

Because of very important personal reasons, I have no choice but to leave my duty in your University urgently. I apologize for the probable inconvenience that will emerge because of my sudden leaving in the middle of the education- instruction semester.
I wish my resignation is accepted.

A note: I'd be grateful if my last month's salary would be given to the needy students at the Foreign Language Department.
Dr. Shahid Uluğbekzade".

When I finished reading the short writing, I was really shocked. As if I lost my ability to think in a moment. I didn't know what to say. I became stupid. I stared at Luda's face that way. After a while I gathered myself together a little and began to ask my questions one after the other:
- What is this, Luda? Why did Shahid resign all of a sudden? This is absurd! Is that man crazy? He didn't tell even me anything about this subject... Why did he resign without telling anyone anything?"
Poor Luda, was settling just with moving her head to both sides to express that she didn't know the answers to my questions. Could it be, that something bad happened to Shahid's family in Iran? But as much as I knew, both his parents weren't alive. "Ok then, did he have brothers and sisters?" I thought. I remembered that we've never spoken about that issue. Goodness gracious! But why did that man decide to resign? The best thing was to find him immediately and to learn the reason of that unexpected decision. I looked at Luda. She was sitting with her head bent forward, sad and abstracted:

Part 74,
-Böyle şey olmaz, Luda! Şimdi, telefon edip buraya çağıracağım. Gelsin, kendisinden öğrenelim bu kararının sebebini.” diyerek cep telefonumu çıkardım. Luda, yavaşÃ§a elimi tuttu. Gözlerinde anlayamadığım bir ifade vardı:
-Fatih Bey, boşuna zahmet etmeyin. Ben, sabahtan beri Şahid Beyle konuşmaya çalışıyorum; fakat cep telefonu kapalı, ev telefonu da cevap vermiyor.” dedi ve göğüs geçirerek sözünü tamamladı: “Sanırım, kendisi artık Bişkek’te değil.” İşler, daha da karmaşık bir hal alıyordu. Şahid, neden Bişkek’ten ayrılsındı ki? Sonra, telefonlara cevap vermemesi, mutlaka Bişkek’ten ayrıldığı anlamına gelmezdi ki..Belki de şehirdeydi, ama bilmediğimiz bir sebeple kimseyle konuşmak ve telefonlara cevap vermek istemiyordu. O anda aklıma bir fikir geldi, elini tuttum ve:
-Kalk, Luda.” dedim. “Gidiyoruz.” Genç kadın, soran gözlerle yüzüme baktı ve:
-Nereye gidiyoruz, Fatih Bey?” diye cevap verdi.
-Şahid’in evine gidiyoruz, Luda. Eğer kendisine telefonla ulaşamıyorsak; biz de gider, onu evinde buluruz. Buluruz ve bu kararının sebeplerini açıklamasını isteriz ondan. Herhalde böyle bir açıklama istemeye hakkımız var değil mi? Yahu, adama bak! Bana, en yakın arkadaşına, bile haber vermeden, nasıl böyle bir iş yaptı, bir türlü anlayamıyorum.” Luda’nın vaziyeti daha da kötüleşmişti. Yüzünün hafifçe kızardığını fark ettim. Titrek bir sesle konuşmaya başladı:

Part 74

- That's not possible, Luda! Now, I'll phone him and call him here. Let him come, and we'll learn the reason of this decision from him." saying that I took my cellphone out. Luda held my hand slowly. She had an expression that I couldn't understand on her face. She said:
- Mr Fatih, don't put yourself out in vain. I've been trying to talk to Mr. Shahid since the morning; but his cellphone is off, and he's not answering his home phone either." and sighing she completed her words: "I think that he isn't in Bishkek anymore".
Things were turning more complicated. Why should Shahid leave Bishkek? Also, his not answering his phones didn't necessarily mean that he had left Bishkek. Maybe he was in town and didn't want to answer the phone. At that moment I had an idea, I held her hand and said:
- Get up, Luda, we're going.
The young woman looked at me with asking eyes and replied:
- Where are we going, Mr. Fatih?
- We are going to Shahid's house, Luda. If we can't reach him by telephone; we'll go and find him in his house. We'll find him and demand from him to clarify his reason for his decision. We surely have a right to demand a clarification, don't we? Well, look at the man! I can't understand how he did something like that without even telling me, his closest friend, anything."
Luda's condition has worsened. I noticed that her face blushed slightly. With a trembling voice she began to talk:

Part 75,
-Fatih Bey, bir dakika beni dinler misiniz? Size anlatmam gereken başka bir şey daha var.. Tanrım!.. Çok utanıyorum!..Bunları size anlatmalı mıyım, bilmiyorum.. Fatih Bey, emin değilim; ama ben, yanlış bir şey yaptım galiba...” Sözünü tamamlayamadı, Luda. Çünkü tam o esnada, bizim münasebetsiz garson, sipariş verdiğim çayımı getirmişti. Fincanı masaya bıraktıktan sonra, hala yanımızdan ayrılmadığını görünce, başımı kaldırdım ve gözlerine dik dik bakıp kendisine hak ettiği dersi vermeye karar verdim; ancak o, başına geleceği anlamış gibi keskin bir dönüş yaptı ve yanımızdan ayrıldı. Tekrar Luda’ya döndüm ve konuşmasına devam etmesi için başımla işaret ettim:
-Cumartesi Asanbay Kafe’deki partiyi hatırlıyorsunuz, değil mi, Fatih Bey? Hani siz, benimle Şahid Bey için bir şarkı isteğinde bulunmuş ve ikimiz dans etmiştik.” dedi. Ben, başımla tasdik ettim. ŞÃ¼phesiz, söz ettiği sahneyi bütün ayrıntılarıyla hatırlıyordum. Luda, anlatmasını sürdürdü:
-İşte o gece, dans sırasında Şahid Bey, benden hoşlandığını beni çok güzel bulduğunu ve daha yakından tanımak istediğini söyledi. Tabii, onun bu sözlerini duymaktan çok memnun oldum. Aslında ben de, uzun zamandır, Şahid Beyi beğeniyordum. Dans sırasında ikimizin arasında güçlü bir elektrik oluştuğunu hissettim. Daha sonraki dansların ve elbette biraz da içkinin tesiriyle, kendimi bulutların üstünde gibi hissetmeye başlamıştım.”

(I hope Ayla will not mind if I do a couple of sentences, there will be plenty left for her.)

Fatih Bey, can you listen for a minute? I don't understand your requiring one more thing there, God! I am very humilated. Those things I must understand must I? I don't know. (Out of time, Ayla how did I do?)