İçinde olduğum ama bana ait olmayan birisinin dünyasının dışında kalmak nasıl aşılır? Anlıyorum, varım. Ama varlığında yokum. Onca duygu dolu paylaşımlarımız, yokluğa nasıl da demirliyor birçok anıyı.. Sevdiğim, hayatımdan çıktın öyle mi? Peki ben, ben neden gidemiyorum hayatından? Yüreğimde bir sen varsın, bir de umutlarım.. Birkaç mektup ve mesajda yazdıkların, hayatın bana öğrettiklerinden çok farklı.. Yüreğim benden başka birisinin yüreğini taşıyor.. Oysa ben tıpkı çocukluğumda var olan masumiyeti yakalamıştım seninle. Tedirginlikten uzak düşlere dalmıştım seninle. Uçurumsal bir uzaklık var senin tarafında.. Anlıyorum, imkansız biliyorum. Şu sıralar içinde yaşamış olduğum duygu denizi, arzuladığım bir şey değil elbette.. Maalesef kontrol edemiyorum. Aramızdaki uçurumu anlamaya ve idrak etmeye başladığımdan beri çok ürküyorum. Sen benden kopsan bile, ben senden kopamıyorum. Gittin biliyorum, ama, ben gidemiyorum kendimden.. Çok şey yazmak geliyor içimden.. Kaybeden ben miyim? Yoksa sen mi? Türlü yalanların, oyuncak edilmiş sevgilerin içinde buluşmamış olduğumuzu bilmek yine de güzeldi.. Fakat hala sevmek konusunda acemiyim.. Çok zor sever kimi insan benim gibi.. En fazla üçtür sayısı. Çocukluk aşkı, gençlik aşkı ve olgunluk aşkı.. Sevmeyi bilemediğimden ve beceremediğimden olsa gerek başarısız oldum. Mutlu aşk yokmuş benim için, bunu anladım iyiden iyiye.. Her şeye rağmen ümitliyim demek kendime bile iyi geliyor. Ama hiç iyi değilim aslında. Masallardan çıkma bir aşka yelken açmayı düşlüyordum seninle.. Hayallerimi de öyle süslemiştin.. Fakat, olmadı.. Yapamadık. Ya ben çok ileri gittim, ya sen yetişemedin bana.. Bilemiyorum.. Çözemiyorum.. Nedenini anlamakta zorlandığım çok şey olsa da, seni seninle bırakıyorum.. Seni kazanmak adına yapabileceğim onlarca çılgınlığa rağmen veda ediyorum. İçine düştüğüm dayanılması güç bu bekleyişi de yanıma alarak çıkıyorum hayatından. Sana hissettiklerimde olmasa yaşadığımın farkında olmayacağım.. Yine de özlem dolu ince sızıların ruhuma çöküşü, kalbimi gitgide yokluğunun ele geçirişi her şeye rağmen mutluluk verici.. Kim bilir, senden gidişimle belki de tuhaf duygular çoğalacak ruhunda.. Rahatlayacak ve daha özgür hissedeceksin kendini, hafifleyeceksin belki de.. Bilemiyorum, şimdi değilse bile gelecekte benimle ilgili bir ah çekeceksin belki de.. Kendine bile itiraf edemeyeceğin sözler dökülecek gözlerinden damla damla.. Kızgınlığa karışan bir duygunun içine akıvereceksin zaman zaman.. Sonra da geçmişindeki en masum köşeye yerleştireceksin beni.. Bunların hepsi tahmin tabi ki.. Geleceği kim tahmin edebilir ki? Biz edebildik mi? Gidiyorum.. Bende bulduğunu sandığım her güzel şeyi sana gülden desteler olarak sunsunlar diye gidiyorum.. Hep dua ediyorum, etmediğimi sandığın yerlerde ve mekanlarda.. Ellerimde bir yalnızlığım, bir de sana olan duygularım. Sen gideli çok olmuştu, bir tek ben gidememiştim. Cesaret edemediğimden, kaybetmeyi kabullenemediğimden.. Hayatında iken tüm anlamları yüklediğim seni beklemenin ve kalmak için mücadele etmenin bir anlamı yok artık.. Neredesin, ne alemdesin? Bugünün içinde, geçmişin bir yerinde misin? Yoksa her şeyi unutmaya çalıştığın bir anın içinde misin? Tek bir damla gözyaşı akıtamadım gözlerimden. Korktum hep, gözyaşlarımın seni benden alıp gitmesinden.. Artık özgürce ağlayabilirim, saatimi sensizliğe kuralı birkaç dakika oldu.. Hoşça kal..
|