|
It's a bit surrealist , and the orders of the words in the sentences are purposedly reversed for the sake of sounding more effective. I hope my translation helps a bit.
"Is life a road, a stop? Is there a point to arrive? I don't know if my opinion is ever changing or progressing. Everyday, I discuss the same things with myself. From the night I put the alarm far from the bed, to take revenge from myself who has sworn to the night before. It's that simple, it's that real! I wonder, if Orhan Veli didn't like the seashore, would I go to "kordon" tomorrow. Or, if my father didn't like, would I have drunk whisky at my 14? If I didn't see that those eyes didn't change, would I write "be yourself" on the
vapor (fog?) of the mirror even knowing that it wouldn't be seen till the next vapor? Is it me that seeks myself, how can I find myself without being myself? Would I like the sentences of Orhan Pamuk if my teacher of literature didn't hate him? Would I prefer being hopeful to being happy? There're so many questions, and so many answers! Would I continue writing if there weren't night and stars? What keep me back are the borders that Sinan Çetin has broken putting his leg in, or am I as free as I can carry? I'll again put the alarm far from the bed knowing that I'll get the swear. Anyway, what does it matter? Won't the ticks throb inside my head until I'm dead? What is real in life is the truth at the same time."
And a clearer one for you, if it helps.
"Hayat bir yol mu, durak mı? Varılacak bir nokta mı var? Fikrim hiç değişiyor mu ya da gelişiyor mu bilmiyorum. "Ben" ile (kendimle) hergün aynı şeyleri tartışıyorum. Sabah bir önceki geceye küfreden "ben"den intikam almak için alarmı geceleyin yataktan uzağa koyuyorum. Bu kadar basit, bu kadar gerçek! Acaba Orhan Veli deniz kenarını sevmeseydi, yarın Kordon'a gider miydim? Ya da, babam sevmeseydi, 14'ümde viskiyi içer miydim? Eğer görmeseydim o gözlerin değişmediğini, bir dahaki buğuya kadar görünmeyeceğini bile bile aynanın buğusuna "kendin ol" diye yazar mıydım? "Ben"i arayan ben miyim? Nasıl bulurum ("ben"i) ben olmadan? Edebiyatçım nefret etmeseydi, Orhan Pamuk cümlelerini yazar mıydım? Umutlu olmayı mutlu olmaya tercih eder miydim? Ne çok soru, ne kadar çok cevap var! Gece olmasaydı, yıldızlar olmasaydı, yazmaya devam eder miydim? Beni tutan, Sinan Çetin'in bacağını sokup da ihlal ettiği sınırlar mıydı? Yoksa kaldırabileceğim kadar mı özgürüm? Sabah küfürü yiyeceğimi bile bile, alarmı yine yataktan uzağa koyacağım. Zaten ne fark eder ki? Ölene kadar tiktaklar beynimde zonklamayacak mı? Hayatta gerçek olan, doğru olandır aynı zamanda."
|
