CRISTINA 

Ocak ayı ilerliyor usulca
Şubat ve Mart aylarında vadiyi su basar
Nisan ayında ovadaki asmalar budanır
Üzüm salkımları bağbozumunu bekler
Mayıs ayı mı dediniz
İnsanın kanı kaynıyor
Haziran desen bir sevgi sözcüğüdür
Temmuzda sen bir yerde ben bir yerde

Bir akşam vakti Ağustosta
Çaresizim tutsakım  kimsesizim
Gece inmeden şehre
Dağların eteklerinde
Akan ırmağın düşünde
Anılar yumağında
Çaresizim tutsakım kimsesizim

Eylülde başlar hüzünlerim
Ekim ayında donmaya başlar anılar denizi
Kasım ve Aralık aylarında
Mevsimler bir  kır kahvesinde buluşur
Bir çay bahçesinde
Bir gölün  kenarında

Orada anılarınızı içersiniz yudum yudum
Bilsen neler anlatırsınız birbirinize
Önce annemizden başlarsınız anlatmaya
Yaptığı o güzel çöreklerden
Sonra çocukluk günlerinden
 
Mevsimler solgun yanan sokak lambaları gibi
Yalnızlığınızın yanından geçip giderler
Arkalarına hiç bakmadan
Evinizde böyle tek başına
Kimbilir neler düşünürsünüz
Ne duygular içindesiniz
Belkide dokununca ağlarsınız

Şehrin unutulmuş kenar sokaklarında dolaşırsınız
Düşünürsünüz
Bunca sevgiler nereye gitmiş ki
Tutanacak bir dal kalmamış
Herşey çoktan  unutulmuş
Zaman bu kadar zalim midir
Mevsimlerin  içinden  aktığı labirentde

Sevgiler hep sarı papatya tarlalarında kalmış
Mor renkli kır çiçekleri donmuş çiğler gibi
Vadide esen rüzgarda savrulmuş en güzel anılarınız
Bir akşam vakti deniz kentini terkeden martılar
Soğuktan dalları  üşümüş karaağaçların yaprakları
Buz tutmuş duyguların gölü
Büyükannemin  kömür mangalı
Kestane közlerken anlatılan masallar
Bir prensin atı
Bir prensesin  tebessümü
Yedi başlı ejderhanın kanatları
Senin o güzel yeşil gözlerin

Mevsimler bir halı gibi dokumuş sizi
Elyafı sevgi
Mevsimler yalancı mıdır hep böyle
Yalancı mıdır bütün yaşananlar
Nereye gitmiş iyi insanlar
Bilemezsin ne kadar özledim o iyi insanları
Bir daha dönerler mi ki hayatımıza
 
Yazılan kader kadar mı yaşanır bu hayat
Sen seni sevdiğim kadar mısın
Sen bana uzak olduğun kadar mı yakınsın
Ben seni nasıl severim böyle uzaktan
Sen hiç bilemezsin
Elimi uzatsam sana dokunacağım
Sen hiç bilemezsin
Hüzünler buluşuyor gözlerimizde
Umutlar bir güvercin oluyor uçup gidiyor
Sen hiç bilemezsin
Ben evrenin bir ucunda
Sen evrenin diğer bir ucunda

Duygular beni terk mi etti yoksa
Sana olan sevgim de yabancı  mıdır
Bu kadar yalancı mıdır yaşanan zaman
Ama bak işte mevsimler gibi yürüyor aşkımız
Hiç başlamamış olan aşkımız

Ne bahar kalmış ne yaz
Ne sonbahar kalmış ne kış
Hep geçmiş gitmiş
Beşinci mevsim başlamış

Bir akşam vakti unutma
Sevdiğiniz insanlar
Sevgiyle  dönecekler sana
Özlediğiniz o iyi insanlar
Bu dünyada onlardan başka kalan ne var ki

Zamanı duyuyor musun akan zamanı
Zaman ellerini okşuyor yeşil gözlerini öpüyor
Zaman özlemlerini yeniden yaşıyor
Yeni umutlar filizleniyor
Bütün hüzünler mutluluğa dönüşür mü
Yeni bir sevgi şölenimi mi başlıyor
Yeşil gözlerinin  kentinde

Ey umut sen ne güzelsin
Bana bir demet sevgi uzat
O güzel gözlerinin yeşil kentinden

ÖG

CRISTINA 

January is proceeding gently
On February and March water floods the valley
On April the vines in the meadow are trimmed
Grape bunches wait for the vintage
Did you say May
A person’s blood boils
If you say June it’s a word of love
On July you’re in one place, I’m in another

On an August night
I’m desperate, a prisoner, alone
Before night falls on the city
At the foot of the mountains
In the dream of the flowing river
In the pellet of the memories
I’m desperate, a prisoner, alone

My melancholy starts on September
On October the sea of memories begin to freeze
On November and December
The seasons meet at a prairie cafe
In a tea garden
At a lake’s side

There you drink your memories swallow by swallow
If you knew what would you tell to each other
First you begin to talk about your mother
The wonderful rolls she used to bake
Then about your childhood days

The seasons, like dimly glowing street lights
They pass by your loneliness and go away
Without looking behind at all
In your homes alone like that
Who knows what you are thinking
What you are feeling
And maybe you cry when touched

You wander in the city’s forgotten isolated streets
You think
Where did all those loves go
No branch to hold on had remained
Everything had been forgotten a long time ago
Is time that cruel
In the maze the seasons flow from

Loves have all remained in the yellow daisy fields
Purple wild flowers are like frozen dew drops
Your most beautiful memories had been winnowed in the blowing wind of the valley
One night the seagulls that abandon sea city
The leaves of elm trees that their branches got chilled from the cold
The feeling lake that was covered with ice
My grandmother’s coal brazier
The tales that were told while toasting chestnuts
The horse of a prince
The smile of a princess
The wings of a seven headed dragon
Your beautiful green eyes

The seasons had woven you like a carpet
Fibers of love
Are seasons always liars like that
Are all the things that were lived liars
Where did the good people go
You can’t imagine how much I missed those good people
Do they ever come back to our lives

Is this life lived just as much as the written fate
Are you as much as I love you
Are you close to me as much as you’re far away from me
How do I love you from the distance
You can’t even know
If I reach my hand I would touch you
You can’t even know
The sadnesses are meeting in our eyes
The hopes are turning into pigeons and fly away
You can’t even know
I’m at one end of the universe
You’re at the other end of it

Is it that the feelings have abandoned me
Is my love for you unfamilar too
Is the time lived that much of a liar
But look our love is walking like the seasons
Our love that has never begun

Neither spring has stayed, nor summer
Neither autumn has stayed, nor winter
Everything has passed and gone
The fifth season had begun

At night time don’t forget
The people you love
Will come back to you with love
Those good people you miss
What’s left in this world besides them

Do you hear the time, the flowing time
Time is caressing your hands, kissing your green eyes
Time is re-living your longings
New hopes are sprouting
Do all sadnesses transform into happiness
Is a new love feast beginning
In your green eyes’ city

Hey hope, you’re so beautiful
Hand me a bouquet of love
From the green city of your eyes

By ÖG
Translated by Ayla (TLC)