Bedirhan Gökçe mükemmel sesiyle Türkiye'nin ünlü yorumcularından biri.

Otobiyografi

Ben hüzünlerle sevdim şiirleri
Ben hüzünlerle büyüttüm kendimi
Küçükken gamzelerim vardı benim
Büyüdükçe hüzne sattım hepsini.

Geçmişe dair ne varki bu dörtlüğe ekleyebileyim.
Şu tarihte haber okudu...Şu tarihte mankenlik yaptı...Şu tarihte seslendirme yaptı...
Türkiye'nin dört bir yanında salonlar dolusu insana şiir dinletileri.
Radyolarda, Televizyonlarda şiir programları.
Şiir kasedi, şiir kitabı.
Terkedilişler, ayrılıklar, ihanetler, ağız dolusu isyanlar ve yine

Hüzünler,
Hüzünler,
Hüzünler.
KISACA,
Ben hüznünü sesine,
Sesini şiirlere yüklemiş adam.
Yani yine biraz kül,
Yine biraz duman....

Kaynak:www.bedirhangokce.com

ZİGON SEHPA

Bu gün ordaydım.
Aynı yerde, aynı evde.
Aynı kapıdan girdim içeri.
Tesadüf bu ya aynı anahtar kalmış bende.
Sandalyede yeleğini unutmuşsun,
Masada kahkahanı,
Mutfak da bardağını.
Salon da duruşunu unutmuşsun.
Sonra yan oda da hıçkırığını,
Koridorda gözyaşlarını.
Kapıda çarpıp çıkışını unutmuşsun.
Bir çiçeğin zehri düşmüş zigon sehpaya.
Bir rujunun rengi düşmüş oval aynaya.
O kavgadan arta kalan kırık bir vazoyla.
İkimizin kalbi düşmüş tozlu balkona.
Duvardaki resminde gülüşÃ¼n kalmış.
Son içtiğin fincanda dudak izlerin.
Portmantonun yanında gidişin kalmış.
Kapıda bıraktığın ayak izleri.
Yastığının üstünde saçını buldum.
Posta kutusunda mektuplarını.
En son dinlediğin şarkını buldum.
O hicazda kalmış göz yaşlarını.
Yazan böyle yazmış demek şarkıyı.
Nasıl anlam buldu sen olmayınca
Neyleyim köşkü, neyleyim sarayı.
İçinde salınan yar olmayınca.