FERAH KAHVELERÄ° OLSUN!

Benim çocukluÄŸumda, sevgili annem, babam ve büyükannem ile yakın komÅŸularımız ve dostlarımız her zaman birbirlerini halhatır sormaya ve sohbete  davet ederlerdi.

Bu sohbetlerde, karşılıklı saygı ve sevgi içinde “ferah kahveleri” içilirdi. Yanında lokum ikram edilir, daha sonra da kolanyalı mendil uzatılırdı.

Saygı da kusur edilmezdi.

Kahve sohbetleri saatlerce sürerdi.

Hatırlıyorum, bu sohbetlede, “dünyada en büyük zenginlik iyi gün ve kötü gün dostluÄŸu”  derlerdi.

Åžimdi de öyle mi bilmiyorum*

Ama siz deÄŸerli arkadaÅŸlar da, bir gün eski kadim arkadaÅŸlarınızı bir yerde görünce, yanlarından yabancıymış gibi geçip gitmeyin; fırsat buldukça geçmiÅŸ yıllara dönün ve onları “ferah kahveleri” ne davet edin.

Böyle güzel ve insani davranışlar olmazsa, yaÅŸanılan hayatın ne anlamı kalır?

Ä°nsanın tatlı dilinden baÅŸka güzel nesi var ki?

Bir düÅŸünün…

ög

*