Antonis Remos - Prosopika
Προσωπικά
Χθες συνάντησα τυχαία ένα φίλο σου παλιό και μου μίλησε για σένα που είχα χρόνια να σε δω και περίμενα ν’ ακούσω πως στο βάθος της καρδιά σου θα υπάρχω πάντα εγώ.
Πόσο λάθος είχα κάνει το κατάλαβα μετά που με χτύπησε στη πλάτη και μου είπε φιλικά «άκου φίλε μη σε νοιάζει, τη ζωή της έχει φτιάξει τώρα πια!».
Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου σα να έχασα τον κόσμο ξαφνικά. Δεν περίμενα ποτέ πως θα πονέσω τόσο πολύ χρόνια μετά.
Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου χίλια έγινα κομμάτια τελικά. Δε φαντάστηκα ποτέ πως θα το πάρω τόσο πολύ προσωπικά, προσωπικά…
Ξέρω κάποτε σου είπα της αγάπης το γυαλί έχει μέσα μου ραγίσει και σε πόνεσα πολύ. Ξέρω είχες στο φινάλε το δικαίωμα να φτιάξεις τη δική σου τη ζωή.
Κάτι λόγια που μου είπαν χθες το βράδυ φιλικά σαν αντίλαλος γυρνάνε στο μυαλό μου τελικά «άκου φίλε μη σε νοιάζει, τη ζωή της έχει φτιάξει τώρα πια!».
Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου σα να έχασα τον κόσμο ξαφνικά. Δεν περίμενα ποτέ πως θα πονέσω τόσο πολύ χρόνια μετά.
Και σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου χίλια έγινα κομμάτια τελικά. Δε φαντάστηκα ποτέ πως θα το πάρω τόσο πολύ προσωπικά, προσωπικά…
Personally
Yesterday I accidentally met an old friend of yours Who spoke to me about you whom I haven´t seen in years And I was expecting to hear how in the depths Of your heart, I will always exist
What a mistake I had made, I understood it later When he tapped me on the back and told me friendly "Listen, friend, don´t bother Her life went on"
And my heart stopped for a little Like I would have lost the earth suddenly I never expected that I would hurt So much, years later
And my heart stopped for a little It became one thousand pieces in the end I never imagined that I would take it So much personally, personally
I know I once told you that the glass of love Cracked inside of me and I hurt you much I know you have the right at the end To go on with your life
A few words that they told me yesterday evening, friendly Like an echo come back in my mind in the end "Listen, friend, don´t bother Her life went on"
And my heart stopped for a little Like I would have lost the earth suddenly I never expected that I would hurt So much, years later
And my heart stopped for a little It became one thousand pieces in the end I never imagined that I would take it So much personally, personally.
|