Ohhh Thx Elisa,then i guess i got it wrong .
Thx for the correction

Thx metehan2001 for posting your story here for us to practice on translating.
İts much different than the topics in the translation Forum,and good practice for us.

İ cann't say my opinion at the story,i didn't finish translating first part even,and i didn't read Ayla's and rena's translations,so i can give it a try myself.

Again,Thx

Ayla and Rena, you are going very well! Thanks again.

Elisa and Canlı please don't give it up. If you go on reading the original texts and Ayla and Rena's translations, and then try to do some translations yourselves -as much as you can do-, you will see how much you will improve your Turkish, I promise for that.

Kolay gelsin.

Here is PART 6 (for Monday)

Başını kaldırmadan, tedirgin bir ses tonuyla cevap verdi:
-Ben, doğrudan sizin şahsınıza hitaben herhangi bir şey söylemiş değilim efendim… Ancak…
Ona sözünü bitirme şansı tanıyamazdım:
-Ancak mı?… Ne ancağı hanımefendi! Benim değilse, kimin şahsına hitap ettiniz, biraz önce? Ayrıca, şimdi de şahsına hitap edilmeye değmeyecek birisi olduğumu mu ima ediyorsunuz yoksa?..
Başarmıştım.. Yine hem onun kafasını karıştırmış hem de heyecanlandırmıştım zavallı kızcağızı… Mutluydum… Tam yeni bir hamle daha yapmak üzereydim ki odanın arka tarafındaki kitaplıkların yanında, darmadağınık masasının arkasındaki yumuşak koltuğunda düşÃ¼nceli biçimde oturmakta olan dostum Şahid’in konuşmaya katılmasıyla durakladım. O, her zamanki gibi ağır ağır konuşuyordu:
-Dostum Fatih! Bırakınız kızcağızla uğraşmayı. Geliniz, size bir Türk kahvesi yapayım da birlikte içelim…

my try for 6th part:

Without raising her head, she answered with an anxious voice tone:
- I really haven't said anything concerning you, sir... However...
I didn't have any intentions to let her (or: didn't acknowledge the chance of letting her) finish her words:
- However? What however madame! If not me, whom did you address just a while ago? Besides, are you now suggesting that I'm not a person worth addressing?
I succeeded. Again I've both confused and made the poor girl excited... I was happy. I was just going to attack again but I paused when from near the bookshelves at the back side of the room, sitting at his soft sofa behind his messy table with a thoughtful expression, my friend Shahid joined the conversation. He was speaking slowly as always:
- My friend Fatih! Stop picking up on the poor girl. Come, I'll make you a Turkish coffee and let's drink together...

well, maybe he is a very polite man, even to his close friends...

Here is the PART 7

- Sizi elimden kurtardığı için Şahid Beye teşekkür etmelisiniz, hanımefendi!’’ diyerek, solgun bir çiçeğe dönmüş Hakiko Hanımı ‘‘kendi hâline terkettim’’ ve Şahid Beyin misafir koltuklarından birisine kuruldum. O, hiç acele etmeden kahvemizi yaparken ben, kendisiyle tanışmamızı hatırladım.
Onunla yaklaşık iki yıl önce Amerikan Ãœniversitesindeki görevime başlayışımın ilk günü tanışmıştık. Daha o gün, birbirimize kanımız kaynayıvermişti. İranlıydı, ama Fars değildi. Anlattığına göre, Semerkant, Ruslar tarafından işgal edildiğinde, şehrin köklü, asil ve zengin ailelerine karşı başlatılan sindirme hareketlerine tahammül edemeyen dedesi Uluğbek Mırza, elinde ne var ne yoksa, hepsini, yok pahasına satıp, ailesini yanına alarak yurdunu terk etmiş, Hicaz’a göçmüştü. Ancak, aile, bu yabancı memleketin iklimini de, hâlkının âdetlerini de bir türlü benimseyememişti.

7th part try:

Saying:
- "You should thank mr. Shahid for saving you from me miss", I "left" mrs. Hakiko, who had turned into a wilted flower "alone" and settled down on one of the guest armchairs of mr. Shahid. While he was preparing our coffee with no hurry at all, I remembered our first acquaintance. I've met him approximately two years ago on the day I first started to work at the American University. On that very first day we've bonded quickly (became good friends). He was Iranian but not Persian. According to what he had said, when Samarkand was occupied by the Russians, his grandfather Uluğbek Mırza, who couldn't tolerate/bear their suppression actions towards the deep-rooted, noble and rich families of the city, had sold everything he owned for almost nothing, took his family with him, left his homeland and immigrated to Saudi Arabia. But the family couldn't get used to that country's climate, people or customs no matter what.