|
A. Pushkin
Gürültülü sokaklarda yürüsem
ya da hıncahıncına dalsam bir dolu kilisenin
oturup vahşi genç neslin arasında ya da
silip atsam kafamdan düşüncelerimi
Diyorum ki kendime: öyle çok göründügüne bakma
iste bir bir geçip gidiyor yillar,
Hepimiz çıkmak zoundayiz o son yolculuğa
ve şu an bile birinin gitme saati
Issız bir meşeye bakıp
düşünürüm: işte bu babasi tüm agaçlarin
gömecek benim yitip giden günlerimi
tipki gömdügü gibi dedeminkilerini de
okşasam küçük bir çocugu
aklima hemen ayrilik gelir.
yerimi sana bırakacagim
açarken senin çiçeklerin ben solmaliyim
Her gün, her saat
Bitevi dalarım düşüncelere
Geçen yılların sayısına bakıp
bulmaya çalışırım bana ölümü getirecek olanı
Peki kader nerede gönderecek bana ölümü
Savaşta mı, yolculukta mı ya da açık denizde mi?
Yoksa şu yakındaki vadi mi
alacak soğumuş küllerimi?
Gerçi farketmez hissiz bedenim
nerede çürürse çürüyüp gitsin
yine de taşrama yakın düşersem
isterim orada dinleneyim
Mezarımın yanında keşke
Genç canlar ebediyen oynasa
Ve yansız, umarsız doğa
Güzelliğiyle ışıldasa
Turkish translation by Akın Ilıcalı
A. Pushkin
If I walk the noisy streets,
Or enter a many thronged church,
Or sit among the wild young generation,
I give way to my thoughts.
I say to myself: the years are fleeting,
And however many there seem to be,
We must all go under the eternal vault,
And someone´s hour is already at hand.
When I look at a solitary oak
I think: the patriarch of the woods.
It will outlive my forgotten age
As it outlived that of my grandfathers´.
If I caress a young child,
Immediately I think: farewell!
I will yield my place to you,
For I must fade while your flower blooms.
Each day, every hour
I habitually follow in my thoughts,
Trying to guess from their number
The year which brings my death.
And where will fate send death to me?
In battle, in my travels, or on the seas?
Or will the neighbouring valley
Receive my chilled ashes?
And although to the senseless body
It is indifferent wherever it rots,
Yet close to my beloved countryside
I still would prefer to rest.
And let it be, beside the grave´s vault
That young life forever will be playing,
And impartial, indifferent nature
Eternally be shining in beauty.
Edited (3/5/2010) by vineyards
|
